Change the World in Singapore - Vesak Day 2012
The good story and pictures from Singapore since the Vesak Day 2012
Six star columbarium
วันสว่างไสว ที่ประเทศสิงคโปร์
คนที่ปลื้ม และปีติใจที่สุด จนน้ำตาไหล เห็นจะเป็นบรรดาคณะผู้จัดงาน ลูกพระธัมฯพันธุ์แท้ และเมื่อได้เห็นภาพงานอันทรงพลังแห่งความบริสุทธิ์ ที่เกิดขึ้นจากจิตใจของทุกคนที่ช่วยกันเตรียมงานกันอย่างเบิกบาน ทุกคนมีแต่รอยยิ้มที่ไม่รู้จักเหนื่อย เมื่อได้เห็นผู้คนทยอยเดินเข้ามาร่วมกิจกรรมอย่างไม่ขาดสาย ใจก็แผ่ขยาย เบ่งบาน เพิ่มขึ้นๆ นี่เองคือความสุขของการเป็นผู้ให้
วันวิสาขบูชา ณ ประเทศสิงคโปร์
นับเป็นความสำเร็จที่สืบเนื่องมาจากหัวใจอันยิ่งใหญ่ และมโนปณิธานของพระเดชพระคุณหลวงพ่อ ที่ปรารถนาในทุกคนในโลกเข้าถึงธรรม ทำให้เหล่าพุทธบริษัท4 ทั้งชาวไทยและชาวสิงคโปร์ มีขวัญ มีกำลังใจ ในการสานต่องานฟื้นฟูพระพุทธศาสนาดั้งเดิมของพระเดชพระคุณหลวงพ่อให้เกิดเป็นจริงในยุคของเราค่ะ
10 ปี ศูนย์ปฏิบัติธรรมสิงคโปร์
แต่เดิม ลูกเป็นเพียงครูสอนโยคะธรรมดาๆคนหนึ่ง ที่อยากเรียนสมาธิ และตั้งใจจะไปปฏิบัติธรรมที่วัดสักแห่งเหมือนชาวสิงคโปร์ยุคใหม่อีกหลายคน เพียงแต่ลูกต่างจากคนอื่นตรงที่ได้เห็นโปสเตอร์ของวัดพระธรรมกายเพราะมีนักเรียนนำมาให้ จึงมีโอกาสเดินทางมาพบสถานที่ที่น่าเคารพเลื่อมใสเช่นนี้ค่ะ
Initial Foundation Pile Driving Ceremony to Inaugurate Wat Phra Dhammakaya Singapore
This past June, Most Venerable Phraprommethi-spokeperson and committee member of the Sangha Supreme Council and abbot of Wat Samphanthawongsaram Woraviharn-kindly presided over the ceremony to drive the initial foundation pile to officially establish the future location of Wat Phra Dhammakaya Singapore.
สมาธิ...ใครๆก็ทำได้ ถ้าได้ทำ
ตั้งแต่ก่อนเริ่มนั่งสมาธิ ดิฉันรู้สึกว่า อากาศที่ สวนเพชรแก้ว เย็นสบาย ทิวทัศน์งดงาม เขียวชอุ่ม ทุกที่มีเสียงแมลงและเสียงนกร้องให้เพลินใจ เมื่อดิฉันหลับตาวางใจนิ่งๆ ปล่อยใจให้ติดอยู่ที่ศูนย์กลางกาย สักพักใจก็หยุดนิ่งสนิทมาก สัมผัสได้ถึงความรู้สึกบางเบา และอ่อนนุ่มจริงๆค่ะ ร่างกายโล่ง โปร่ง ว่างเปล่า คล้ายแก้ว คล้ายเพชรใสๆ
Wat Phra Dhammakaya Boston organized meditation activity on the World Meditation Day
ขอให้ฝึกฝนสมาธิไปเรื่อยๆ แล้วเดี๋ยวจะดีเอง
เวลาทำสมาธิ ดิฉันเพียงแค่หลับตาเบาๆแบบไม่ต้องสนิทมาก วางใจไปที่ท้อง ในช่วงเวลาไม่นาน ดิฉันก็จะเห็นแสง ที่มีรูปทรงคล้ายลูกบอล และมันก็เปลี่ยนสี และขนาดไปเรื่อยๆ จากใหญ่ไปเล็ก เล็กไปใหญ่ สลับไปมา สวยงามและสงบมาก จนดิฉันเริ่มร้องไห้
ฝันที่เป็นจริง
ทั้งๆที่ก่อนหน้านั้น ชีวิตของผมมีแต่ งาน...งาน...งาน จะมีเวลาเหลือก็คงแค่ตอนหายใจเท่านั้น ตอนนี้ผมได้เรียนรู้ที่จะปลดปล่อยงานบางอย่าง เพื่อที่จะทำสมาธิทุกวัน ทั้งตอนตื่นนอน และก่อนเข้านอน ขณะที่ผมได้เรียนรู้วิธีการทำสมาธิไปอย่างช้าๆนั้น ผมก็เริ่มรู้สึกว่า ผมจะระมัดระวัง ใส่ใจในคำพูด และการกระทำมากขึ้น เริ่มมองเห็นสิ่งต่างๆ จากมุมเล็กๆให้มีความหมายมากขึ้น
