เด็กปั๊มมะกันขนลุก กล้องวงจรปิดบันทึกภาพ “ผีปั๊มน้ำมัน!!!!???”

ช็อก! ภาพมือถือถ่ายติดวิญญาณ

จดหมายจากลูกพระธัมฯประเทศอินโดนีเซีย ตอน อินโดนีเซียสว่าง

ในวันนั้น เมื่อนั่งสมาธิเสร็จ พระอาจารย์ได้ชักชวนให้คุณรอยและญาติโยม วัดกีรีนาคา มาร่วมกันจัดงานเฉลิมฉลองวันวิสาขบูชา คุณรอยได้ยินเท่านั้น ถึงกับปลาบปลื้ม ขนลุก จึงจับไมค์ประกาศต่อหน้าสาธุชนที่มาวัดว่า “จะจัดงานจุดประทีปวิสาขบูชาที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในอินโดนีเซียด้วยการลอยโคม 3,000 ดวง”

ความประทับใจการเดินธุดงค์ ตอน ก้าวไปด้วยใจกตัญญู

ก้าวแรกที่ผมได้ก้าวลงบนกลีบดอกดาวรวย มันนิ่มมาก จริงๆ ก็อยากให้โยมรู้นะครับว่าพระก็ปลื้ม แต่พระต้องสำรวม พอเดินลอดซุ้มหลวงปู่บนสภาธรรมกายสากล ขนลุกไปหมดเลยครับ

ความประทับใจการเดินธุดงค์ธรรมชัย ตอน เปิดเผยผู้นำขบวนที่แท้จริง

ผมอธิษฐานจิตขออาราธนาหลวงปู่มาเดินนำขบวนพระธุดงค์ พอได้ยินหลวงพ่อเล่าใน DMC ว่ามีคนเห็นหลวงปู่มาเดินนำขบวนจริงๆ ผมฟังแล้วขนลุกซู่เลยครับ รู้สึกว่าตัวเองไม่เสียชาติเกิดที่ได้เดินตามหลวงปู่จริงๆ ผมจึงขอใช้คำว่า “หลวงปู่ คือ ผู้นำขบวนที่แท้จริง" ครับ

ลูกผู้ชายตัวจริง...ต้องบวช 7

เกาะติดบรรยากาศโค้งสุดท้าย การบวชรุ่นเข้าพรรษา 1,000รูป ที่กำลังคึกคักเข้มข้นจนไม่อยากกะพริบตา แม้จะเหลือเวลาอีกเพียงไม่กี่วันเท่านั้นสำหรับการรับสมัครบวช ผู้นำบุญทั้งหลายต่างเปิดใจ ช่วงนี้ทุ่มกันสุดชีวิต เพื่อพิชิตใจชายสุดที่รักให้มาบวช และขอทำหน้าที่จนวินาทีสุดท้าย จะได้เป็นบุญที่นึกถึงทีไร ก็ปลื้มอกปลื้มใจแบบขนลุกชูชัน

ทุ่มสุดฤทธิ์ ปิดเจดีย์ ตอนที่ 3

ในวันที่เธอตัดสินใจนำเงินสดๆออกมานั้น เธอมานั่งคุกเข่าต่อหน้ารูปของพระเดชพระคุณหลวงพ่อ แล้วถึงกับขนลุกและร้องไห้ออกมา ปลื้มปีติจนพูดไม่ออกจริงๆ เธอรำพึงว่า “ความตระหนี่มันไม่ดีเลย” ทันทีที่ตัดสินใจทำ เธอก็รู้สึกว่า เบา โปร่ง สบาย อย่างนี้นี่เอง

ไม่เคยมาวัด แต่เเห็นองค์พระลอยอยู่

ลูกได้มาร่วมงานที่วัดพระธรรมกายตั้งแต่ตักบาตรตอนเช้าจนกระทั่งจบพิธีจุด มาฆประทีป ช่วงเวลาที่พระภิกษุและสาธุชนเวียนประทักษิณเป็นภาพที่สวยงามจับใจลูกมาก ลูกจึงได้ถ่ายภาพเก็บไว้เป็นที่ระลึก พอหลังจากวันงานลูกได้อัดภาพมาดู ปรากฏว่าในภาพมีดวงสว่าง กลมโต อยู่เหนือมหาธรรมกายเจดีย์ ลูกเห็นแล้วปลื้มปิติใจจนขนลุก ดีใจมากๆ ที่ได้เห็นดวงสว่างลอยอยู่เหนือมหาธรรมกายเจดีย์

คิดถึง ก็มาถึง เลยได้เข้าถึง

จากนั้น ดวงแก้วใสๆ สว่างๆ ก็ผุดซ้อนขึ้นมา ค่อยๆผุดขึ้นมาจนมากมายนับไม่ถ้วนเลยครับ ความรู้สึกในตอนนั้นเหมือนกับนั่งบนพรมวิเศษอันแสนวิเศษที่สุด แสนจะนุ่มนวล ที่กำลังลอยล่องไปกลางอากาศ ผมมีความสุขมากๆ สุขจนขนลุกชูชันแผ่ซ่านไปทั่วทั้งตัว วันนั้น นั่งสมาธิจนกระทั่งพระอาจารย์กล่าว สัพเพฯ... ก็ยังไม่อยากลุกเลยครับ

พระนี้มีเจ้าของ

ตั้งแต่นั้นมาป้าจวบก็พกพระของขวัญติดตัวตลอดเวลา ไม่ว่าจะออกไปไหน ไปจ่ายตลาด หรือไปขายข้าวแกงไม่เคยให้ห่างจากตัวเลย และเมื่อป้าจวบกับลูกสาวได้รู้ว่า คุณครูไม่ใหญ่กล่าวว่า “พระของขวัญนี้ท่านมีชีวิต ไปไหนมาไหนได้ แล้วที่สำคัญท่านมีเจ้าของ” ทั้งคู่ก็ถึงกับอึ้ง ทึ่ง และก็ขนลุกไปตามๆกัน และถ้ามีโอกาสทั้งสองแม่ลูกก็อยากจะมาร่วมงานทอดกฐินหลวงปู่ ในวันที่ 2 พฤศจิกายน พ.ศ.2551 นี้ด้วย