ความสุข...ที่แท้จริงแล้วอยู่ในตัวเรานี่เอง
การอบรมในครั้งนี้ดีมากๆ ผมได้ฝึกทุกอย่างและยังได้นั่งสมาธิอย่างเต็มที่อีกด้วย โอ...พระเดชพระคุณหลวงพ่อครับ วันแรกที่นั่งสมาธิ ขนาดว่าซ้อมมาแล้วนะครับ มันก็ยังเมื่อยสุดๆ ผมปวดไปหมด ทั้งแขน ขา บ่า ไหล่ ลำตัว และหัวเข่า และวันที่สองความปวดเมื่อยก็ยิ่งทับทวี จนรู้สึกว่ากระดูกแทบจะหลุดออกมาเป็นชิ้นๆ นั่งไปสักพักความชาก็มาเยือน ผมชาไปหมดทั้งตัว แต่เพราะอยากเข้าถึงธรรม ผมจึงคิดว่า “ตายเป็นตาย”
เล่าเรื่อง พระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ (6)
ผมฟังแล้วก็...โอ...หลวงพ่อของเรานี่ไม่ธรรมดา ท่านเป็นต้นแบบจริงๆเลย ท่านนะเป็นสุดยอดพระผู้ประหยัดในการใช้สิ่งของต่างๆเลยครับ จีวรของท่าน ท่านจะใช้อย่างไรก็ได้ เพราะมีคนมาถวายท่านเยอะแยะ แม้กระทั่งพระเณรสอบได้ที่หนึ่ง ที่สอง สอบเปรียญได้ หลวงพ่อ...ท่านจะมีผ้าไตรแพรอย่างดีถวาย แต่ตัวหลวงพ่อเองกลับใช้ของที่ชำรุด เย็บปะเอาพอใช้ได้
บรรพชาสามเณร วัดพุทธเอ้าสบวร์ก เยอรมัน
เมื่อพระอาจารย์ได้นำประวัติชีวิตของพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ มาให้ดูกัน พอดูจบ ผมนิ่งอึ้งไปทันที ในหัวก็คิดแต่ว่า "โอ...มีด้วยหรือบุคคลที่น่าอัศจรรย์เช่นนี้ บุคคลที่ยอมแม้แต่จะสละชีวิตตัวเอง เพื่อให้ได้มาซึ่งคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า" แล้วในวินาทีนั้น ผมก็ตัดสินใจทันทีว่า จะต้องเป็นหลานแท้ของท่าน คือจะต้องเข้าถึงธรรมให้ได้
เทพธิดาวิมานแก้วประกายเพชร
ก่อนที่คุณแม่ของลูกจะเสียชีวิตหลายวัน คุณแม่ของลูกก็มีความรู้สึกลึกๆ ว่า “ตัวท่านเองคงจะอยู่สร้างบุญได้อีกไม่นาน
สร้างบุญอะไรดีกว่า
สำหรับผู้รักการสร้างบุญมักมีคำถามบ่อยๆ ว่า ทำอะไรได้บุญมากกว่ากัน ครั้นพอรู้ว่า ความดีนั้นได้บุญมากกว่าความดีนี้
โครงการพระไตรปิฎกศึกษา เปิดรับสมัครแล้ววันนี้
โครงการพระไตรปิฎกศึกษา เปิดรับสมัครแล้ววันนี้ ถึงวันอาทิตย์ที่ 3 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2562 สอบถามรายละเอียดและสมัครได้ที่ ทุกวันอาทิตย์ที่ เสา O28 (โอ 28) สภาธรรมกายสากล วัดพระธรรมกาย
ถ้าจิตขุ่นมัวในขณะนั้น ตายแล้วไปไหน ?
ถ้าจิตขุ่นมัวในขณะนั้น ตายแล้วไปสู่อบายภูมิ มีนรก เป็นต้น สมดังที่พระพุทธองค์ตรัสไว้ใน ปุคคลสูตร ว่า...
พระศรีอริยเมตไตรย์สัมมาสัมพุทธเจ้า ตอนที่ 60 พระโพธิสัตว์ และ พระบรมโพธิสัตว์
บุคคลใดก็ตามที่มีความปรารถนาอันยิ่งใหญ่เฉกเช่นเดียวกันกับพระสัมมาสัมพุทธเจ้า บุคคลผู้นั้นก็จะได้ เนมิตกนาม ว่า พระโพธิสัตว์
ทานอาหารแบบไหนถึงตัวสูงใหญ่เหมือนคนญี่ปุ่น คลิ๊ก
ปู่ ย่า ตา ยาย ทวด...ใช้เวลา...ศึกษาเรื่องอาหารร้อยๆ พันๆ ปี ว่า หัวอะไรกินได้ หรือ กิน
ทศชาติชาดก เรื่อง มโหสถบัณฑิต ผู้ยิ่งด้วยปัญญาบารมี ตอนที่ 147
พราหมณ์เกวัฏจึงได้เหยียบย่างเข้าสู่มิถิลานคร ได้เห็นหนทางที่ประดับตกแต่งไว้ดีแล้ว จึงคิดว่า พระเจ้าวิเทหราชคงรับสั่งให้เตรียมการต้อนรับคณะของตนเป็นพิเศษ คิดแล้วก็ยิ่งบังเกิดความปีติยินดีว่า “โอ...นี่พระเจ้าวิเทหราชทรงให้เกียรติเราถึงเพียงนี้เชียวหรือ พระองค์เป็นถึงจอมราชาในชมพูทวีป แต่บัดนี้กลับกลายเป็นผู้ที่น่าสงสารที่สุด หลุมพรางตื้นๆเพียงเท่านี้ พระองค์ยังพลาดท่าตกลงไปได้ ทีนี้ล่ะ...ถึงคราวเราบ้าง จะแก้แค้นให้สาแก่ใจทีเดียว”
