จดหมายจากกองพันเนื้อนาบุญ ตอน มีความสุขจนอยากจะหยุดเวลาตรงนี้ไว้
หลวงพ่อครับ...จริงๆ แล้วผมเคยบวชในโครงการแสนเข้าพรรษาปี 53 มาก่อนครับ แต่พอจบโครงการผมก็ลาสิกขาออกไปดำเนินชีวิตทางโลก และพอดำเนินไปดำเนินมาก็เกิดเรื่องเข้าใจผิด จนทำให้ผมโดนขวานฟาดหัว นอนสลบเลือดนองจนต้องเข้ารักษาตัวอยู่โรงพยาบาลนานเป็นเดือนเลยครับ ซึ่งเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า.. “ชีวิตเป็นสิ่งไม่แน่นอน
คนจนมีสิทธิ์นะครับ
เรื่องราวของนักสร้างบารมี ผู้ต้องการจะรื้อผังจนให้กับตนเอง เพื่อเตรียมพร้อมสำหรับการเดินทางอันยาวไกลในวัฏสงสารนี้ และกับคำถามน่ารู้มากมายเกี่ยวกับผลของการทำทาน อาทิ ยืมเงินมาทำบุญถูกหลักวิชชาหรือไม่อย่างไร...เรื่องน่ารู้เกี่ยวกับรัตนะเจ็ด และอุทาหรณ์ของผู้ที่ชอบให้สุราเป็นของกำนัล...ทุกเรื่องราวมีที่มา ทุกคำถามมีคำตอบ...ที่นี่ ที่เดียว
เกาะติดความปลื้มชวนบวชทั่วไทย ตอน เพราะมีคนมาชวนบวชผมถึงมีวันนี้
ตอนนี้ลูกพระธัมฯลำปางทั้งพระและโยมออกทำหน้าที่ชวนบวชกันทุกวันนะครับ เพราะทุกรูป-ทุกคนรู้ว่าการชวนบวชในพรรษานี้ มีความสำคัญมากกับโครงการบรรพชาสามเณรล้านรูป เพราะพระธรรมทายาทรุ่นเข้าพรรษานี้ จะเป็นกำลังสำคัญที่จะมาช่วยสานต่อโครงการสามเณรล้านในปีหน้าให้สำเร็จครับ
โครงการหิ้วปิ่นโตเข้าวัด
ผมได้นำโครงการหิ้วปิ่นโตไปวัด มาใช้กับข้าราชการเมืองของผม เพราะผมยึดหลักการพัฒนาที่ว่า “ถ้าเราจะปลูกพืชต้องเตรียมดิน จะกินต้องเตรียมอาหาร จะพัฒนาการต้องเตรียมคน จะพัฒนาคนต้องพัฒนาที่ใจ จะพัฒนาใครต้องพัฒนาตัวเองก่อน”
พลิกชีวิตด้วยบุญกฐิน ตอน แห้วพันล้าน รวย 24 น.
หลวงพ่อคะ ก่อนหน้านี้ลูกมีชีวิตลำบากมากค่ะ เพราะเป็นเกษตรกรทำนาแห้ว เมื่อปลูกเสร็จก็ต้องแบกแห้วหนักๆ ขึ้นรถกระบะจากสุพรรณบุรีไปเปิดท้ายรถขายที่ตลาดสี่มุมเมือง ซึ่งใหม่ๆ ไม่มีใครมาซื้อหรอกค่ะ เรียกได้ว่า ทุนหายกำไรหด แถมยังอดหลับอดนอน เพราะต้องนั่งขายนอนขายอยู่คนเดียวตลอด 24 ชม.
พลังสตรี แม่ไม้มวยไทย
สามีเป็นคนติดเหล้างอมแงม มาเกือบ 10 ปีแล้ว 5 ปีต่อมาเขาป่วยเป็นโรคพิษสุราเรื้อรังขั้นรุนแรง ต้องดื่มจัดๆ ดื่มเหล้าแทนข้าวเป็นเวลา 2-3 เดือน ติดต่อกัน หิวเหล้ามาทีไรมือสั่นเท้าสั่น โมโหร้ายนัก มักจะมาลงไม้ลงมือกับลูก แต่ก็โดนลูกสวนกลับด้วยศิลปะแม่ไม้มวยไทย อัดด้วยหมัด ซัดด้วยศอก ตอกด้วยเข่า จนเขาล้มคว่ำสลบแน่นิ่งไป แต่ในที่สุดตัวลูกนี้แหละที่ต้องมาเดือนร้อนเอง เพราะต้องหามเขาส่งโรงพยาบาล และคอยเช็ดเนื้อเช็ดตัวเช็ดอุจาระปัสสาวะให้
เล่าเรื่อง พระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ (2)
วันหนึ่งท่านมาพูดในโบสถ์ว่า “พวกแกไม่ต้องกลัวอด วิชชาธรรมกายจะเลี้ยงพวกแกได้ตลอดไป ขอให้ตั้งใจปฏิบัติกันก็แล้วกัน แล้วไม่มีวันอด วิชชาของเรามันเป็นวิชชาที่เป็นของจริง” ท่านว่าอย่างนี้ แล้วก็ไม่อดจริงๆครับ อยู่กับหลวงพ่อก็สบายอย่างนี้ครับ
ชีวิตปลอดภัยด้วย DMC
ถ้าเราสร้างบุญและทำความดีอยู่ตลอดเวลา แม้เราจะทำหน้าที่รักษาความปลอดภัยให้กับคนอื่น ผมเชื่อว่าบุญจะเป็นกำแพงรักษาความปลอดภัยให้กับตัวเราได้ดีที่สุด ถ้าเราทำกรรมดีเราไม่จำเป็นต้องหาคนมารักษาความปลอดภัยเลย แต่ถ้าคนทำกรรมชั่ว ถึงแม้จะมีคนรักษาความปลอดภัยมากมาย ก็ไม่สามารถรักษาความปลอดภัยได้ นี่เป็นกฎสากลแต่คนทั่วไปมักไม่เข้าใจ
ความสุขภายในไม่ได้ไกลเกินเอื้อม
ตอนวันแรกๆที่กระผมนั่งสมาธิ กระผมไม่เห็นอะไรเลยนอกจากความมืด แต่กระผมจะทำตามที่พระอาจารย์สอน คือ ให้ดูไปอย่างสบายๆ กระผมก็ดูความมืดไปเรื่อยๆไม่คิดอะไร ทำความรู้สึกเฉยๆ และตอนนั้นไม่ว่ากระผมจะทำอะไร กระผมจะพยายามนึกถึงศูนย์กลางกายให้ได้ตลอดเวลา
พระมหากัจจายนะ
พระมหากัจจายนะมิเพียงเปี่ยมด้วยคุณสมบัติและทรัพย์สมบัติ แต่ท่านยังเลิศด้วยรูปสมบัติ คือมีผิวพรรณละเอียดอ่อนผุดผ่องดุจทองคำ และมีรูปร่างสง่างามคล้ายคลึงกับพระบรมศาสดา จนทำให้หลาย ๆ คนเข้าใจผิดว่าท่านคือพระบรมศาสดาเหลือเชื่อแต่เป็นความจริงดังต่อไปนี้...