ความฝัน 16 ประการของพระเจ้าปเสนทิโกศล ตอนที่ 11
หม่อมฉันได้ฝันเห็นสระโบกขรณีที่มีน้ำลึกและเต็มไปด้วยบัวห้าสี รอบๆสระจะมีท่าขึ้นลงอยู่รอบด้าน ฝูงสัตว์ต่างพากันลงมาดื่มน้ำโดยรอบ
บวชเปลี่ยนชีวิต ตอน ผีพนันกลับใจ
เมื่อก่อนนี้ กระผมเป็นคนที่แย่มากๆ กระผมติดการพนันถึงขั้นที่หายใจเข้าหายออกก็มีแต่การพนัน
เมื่อได้ฟัง พระเดชพระคุณหลวงพ่อทัตตชีโว เทศน์ในมงคลชีวิตว่า “ถ้าคนไม่มีศีลเอาไปแลกกับหมา ชาวบ้านยังไม่เอาเลย” ซึ่งก่อนหน้านั้นผมผิดศีลเกือบทุกข้อ ฟังแล้วก็ได้คิด “เอ...เรายังมีค่าน้อยกว่าสุนัขเลยเหรอ” จึงฮึด ตัดใจหักดิบทีละข้อ จนมาถึงข้อที่ยากที่สุดคือข้อ5 แล้วผมก็หยุดดื่มได้ตลอดช่วงเข้าพรรษา
ศรีภรรยา เทพธิดาในบ้าน
มัจฉชาดก ชาดกว่าด้วยความลุ่มหลง
มัจฉชาดก ชาดกว่าด้วยความลุ่มหลง คือตัวนำไปสู่ความตาย "อนิจจาปลาใหญ่คร่ำครวญถึงแต่นางปลาสาว มิได้รู้สึกกลัวความตายที่อยู่ตรงหน้าสักนิด"
ผีพนันกลับใจ : คุณสุบิน พวงมณี
ช่วงแรกที่เข้าโครงการ ผมต้องโกนหัวใส่ชุดขาวถือศีล 8 หักดิบเลิกเหล้า เลิกยา เลิกอบายมุขทุกอย่าง แรก ๆ ก็มีอาการกระวนกระวายหงุดหงิด แต่พอผ่านไป ก็เริ่มอยู่ตัว ประกอบกับได้ฟังธรรมะจากพระอาจารย์ จึงได้รู้ว่าที่ผ่านมาเรามันเดิน
พิธีมอบสื่อการเรียนรู้พระพุทธศาสนาโคราช
ชมรมสื่อการเรียนรู้พระพุทธศาสนา ในอุปถัมภ์พระราชภาวนาวิสุทธิ์ มอบสื่อการเรียนรู้วิชา
มโนชชาดก-ชาดกว่าด้วยคบคนชั่วไม่ได้ความสุขที่ยั่งยืน
สมัยนั้นมีสหายสองคนผู้เป็นชาวเมืองราชคฤห์ ในสองสหายนั้น คนหนึ่งบวชในสำนักของพระศาสดาอีกคนหนึ่งบวชในสำนักของพระเทวทัต สหายทั้งสองนั้นย่อมได้พบเห็นกันและกันอยู่เสมอ แม้ไปวิหารก็ยังได้พบเห็นกัน ภิกษุที่ออกบวชในสำนักพระศาสดาต้องปฏิบัติกิจสงฆ์ออกบิณฑบาต ปฏิบัติธรรมอยู่เป็นนิจ ส่วนภิกษุที่บวชในสำนักของพระเทวทัตนั้นไม่ต้องออกไปบิณฑบาต เพราะจะมีคนจัดสำรับไว้ให้ในโรงฉันเรียบร้อย
พระบัณฑิต DOU รุ่นแรกของโลก (8)
มีญาติโยมถามกระผมว่า เรียน DOU ยากไหม กระผมขอตอบได้เลยครับว่า ไม่ยาก เพราะกระผมเป็นเจ้าอาวาสมีภารกิจต้องดูแลบริหารวัด ต้องเทศน์สอน พร้อมๆกับทำกิจวัตร กิจกรรมของพระไปด้วย แต่กระผมก็เรียน DOU ได้จนจบ เพราะการเรียน DOU ไม่ได้เป็นภาระ แต่เป็นสิ่งที่ช่วยให้กระผมทำหน้าที่ของความเป็นพระได้สมบูรณ์ยิ่งขึ้น DOU ทำให้กระผมได้ทบทวนความรู้ที่เคยศึกษามาแล้ว
ติตติรชาดก ชาดกว่าด้วยความเคารพอ่อนน้อม
นิทานชาดกเรื่องติตติรชาดก ชาดกว่าด้วยความเคารพอ่อนน้อม “ขณะที่เรายังมีชีวิตอยู่ ภิกษุทั้งหลายยังไม่มีความยำเกรงกัน ถ้าหากเราปรินิพพานไปแล้ว ภิกษุทั้งหลายจะเป็นอย่างไร”
