มงคลที่ ๓ บูชาบุคคลที่ควรบูชา - ใจที่เลื่อมใสปิดอบายภูมิ

ในยุคนั้น พระสุสัญญกเถระบังเกิดในตระกูลมีชื่อเสียงตระกูลหนึ่ง เมื่อเจริญวัยขึ้นได้ฟังคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธ เจ้า ที่ตรัสให้เห็นภัยในวัฏสงสาร และอานิสงส์ของการทำใจให้เลื่อมใส ท่านเกิดศรัทธาอย่างยิ่งจึงคิดว่า เวลาชีวิตของมนุษย์นี้ ประเดี๋ยว ก็วันประเดี๋ยวก็คืน ควรที่เราจะรู้จักจับแง่คิดในการเอาบุญ รู้จักระวังไม่ให้อกุศลบังเกิดขึ้นในใจ ตั้งแต่นั้นมา ท่านตั้งใจสำรวมระวังตลอดเวลา ไม่ให้อกุศลทั้งหลายเข้ามาในใจของตน

สาวน้อยกลัวผี, เจ้าที่อยากแต่งงาน

ครอบครัวนักสร้างบารมี...ชายคนหนึ่ง เพราะได้รับการปลูกฝังเมื่อครั้งเรียนกฎหมายที่มหาวิทยาลัย จึงทำให้ไม่เชื่อในเรื่องกฎแห่งกรรม แต่เมื่อได้มาพบกับหมู่คณะ ได้ฟังคำเทศนาของพระเดชพระคุณหลวงพ่อทัตตชีโว จึงทำให้เขาเปลี่ยนความคิด หันมาศึกษาธรรมะอย่างจริงจัง และหักดิบเลิกบุหรี่ และเหล้า...เมื่อถึงยุค IMF เขาและภรรยาต้องตกงาน แต่ในที่สุดก็ได้ช่องทาง มีกิจการเป็นของตนเอง กิจการเจริญรุ่งเรืองขึ้นเป็นลำดับ เขาและภรรยาได้สร้างบารมีกับหมู่คณะอย่างเต็มที่ เต็มกำลัง…ลูกสาวของเขาได้เข้ามาสร้างบารมีกับหมู่คณะ มาช่วยงานตั้งแต่ 3ขวบ...ลูกชายก็ชอบดู DMC แต่เยาว์วัย

อยากอยู่อุบลฯ, เอาความจนมาเร่ขาย

อุทาหรณ์ของผู้ประกอบอาชีพที่เป็นมิจฉาอาชีวะ...ผู้หญิงคนหนึ่ง เป็นลูกสาวคนโตของพ่อแม่ เธอมักจะทำบุญตามประเพณี ชอบทำบุญสงเคราะห์โลก และเป็นลูกที่กตัญญู เมื่อเธอหาเลี้ยงตัวเองได้ เธอได้ขอร้องให้แม่เลิกทำงาน และดูแลค้าใช้จ่ายทุกเรื่องของพ่อแม่ แต่นอกจากอาชีพหลักแล้ว เธอยังมีอาชีพเสริม คือ เป็นเจ้ามือหวยใต้ดิน ต่อมาเมื่อฐานะดีขึ้นก็หันมาประกอบธุรกิจเปิดโรงกลั่นเหล้าขาว...ต่อมาไม่นาน ก็มีเหตุให้เธอเสียชีวิต...เธอตายแล้วไปไหน

หมดบุญ...ก็หมดตัว

ชายชาวไต้หวัน...เขาเคยประกอบอาชีพขายสุรา และบุหรี่ มีรายได้มหาศาล มีชีวิตที่หรูหรา จนมาวันหนึ่ง...ทุกอย่างก็หมดไป กิจการมูลค่าพันกว่าล้าน หายไปจนหมด ต่อมา เมื่อเพื่อนรักของเขาต้องมาตาย ทำให้เขาเห็นความไม่แน่นอนของชีวิต หันมาศึกษาพระพุทธศาสนา จนได้มาเจอกับหมู่คณะ จากนั้น...ชีวิตก็เปลี่ยนไป...เขาจะต้องทำอย่างไร จึงจะมีสุคติโลกสวรรค์เป็นที่ไป และคำถามน่าสนใจ ทำไม คนเราจึงมีกรุ๊ปเลือดต่างกัน กรุ๊ปเลือดมีผลต่ออุปนิสัยของคนเราหรือไม่

ผู้ชนะสิบทิศ ตอนที่ ๔ ( พลานุภาพแห่งบุญ )

ปวงสัตว์ในโลกผู้อาศัยอาหาร เป็นอยู่ทุกจำพวก ขอจงได้อาหารอันน่าพอใจด้วยใจของเรา เมื่อตั้งจิตอย่างนี้ อาหารทั้งหลายก็บังเกิดขึ้น พระองค์สามารถเลี้ยงคนได้ทั้งโลกเพียงแค่ใจนึกคิดเท่านั้น

ทศชาติชาดก เรื่อง พระเตมีย์ ผู้ยิ่งด้วยเนกขัมมบารมี ตอนที่ 17

“ข้าแต่พระราชกุมาร พระวาจาของพระองค์ช่างไพเราะเสียจริง พระองค์มีพระดำรัสตรัสสละสลวยถึงเพียงนี้ แต่เหตุไฉน ก่อนนี้พระองค์ถึงไม่ทรงตรัสสิ่งใดกับพระชนกและพระชนนีเลย ขอพระองค์จงเสด็จกลับพระนครเถิด การอยู่ในป่าคนเดียวจะมีประโยชน์อะไร”

ทศชาติชาดก เรื่อง พระเตมีย์ ผู้ยิ่งด้วยเนกขัมมบารมี ตอนที่ 13

ธรรมดาของหญิงผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็นมารดา ย่อม มีจิตใจอ่อนไหวไปตามความเป็นไปของบุตร ถึงคราวบุตรอยู่ดีมีสุข มารดาก็พลอยแช่มชื่นเบิกบาน ยิ้มแย้มแจ่มใสไปด้วย แต่ครั้นบุตรมาเจ็บไข้ได้ป่วย ใจของมารดาก็เป็นทุกข์ร้อน มีความไม่สบายกายไม่สบายใจไปด้วย

เกือบไป (ชีวิตสมณะ)

ชายคนหนึ่ง ตอนมีชีวิตอยู่ประกอบอาชีพด้วยการค้าเป็ด-ไก่ กิจการรุ่งเรืองจนตั้งตัวได้ แต่ละวันต้องฆ่าสัตว์ไม่ต่ำกว่าพันชีวิต ไม่เคยเข้าวัด มักจะทำแต่บุญสงเคราะห์ญาติ สงเคราะห์โลก แต่โชคดีที่ลูกชายของเขาได้มาสร้างบารมีกับหมู่คณะ จึงทำให้เขาพ้นจากอบายได้...มาเรียนรู้เรื่องราวของเขา เพื่อสอนตัวเราว่า ให้ละชั่ว ทำดี เพื่อชีวิตที่ดีหลังความตาย...เพราะเราอาจไม่โชคดีเหมือนเขา

ใจไม่เจ็บ เพราะไม่เก็บขยะไว้ในใจ

คุณพ่อของเธอมีอุปนิสัยชอบช่วยเหลือคนอื่น จึงเป็นผู้กว้างขวาง เป็นที่รู้จักของคนมากมาย เคราะห์ร้ายท่านถูกฆาตกรรมจนเสียชีวิต …ตัวเธอเอง ด้วยความน้อยใจพ่อ-แม่ ทำให้เธอตัดสินใจหนีไปมีครอบครัว แต่ชีวิตการครองเรือนไม่ได้มีความสุขอย่างที่หวัง หลังจากอยู่ด้วยกันร่วม 10ปี สามีของเธอก็ขอไปอยู่กับภรรยาน้อยซึ่งมีฐานะดีกว่า เพื่ออนาคตที่ดีกว่าของเขา…

เจ้าของบ่อนไก่

อดีตเจ้าของบ่อนไก่...เขาเคยเป็นสมาชิกสภาจังหวัดมาหลายสมัย สนใจในเรื่องของไก่ชน จนมาเป็นเจ้าของบ่อนไก่ในที่สุด แต่เมื่อได้เจอกับหมู่คณะ เขาได้หักดิบเลิกทำบ่อนไก่แล้ว...คำถาม ชายคนหนึ่ง เป็นลูกจ้างเลี้ยงไก่ชน ให้เจ้าของบ่อนไก่มานาน เป็นคนใจร้อน ครั้งหนึ่ง ไก่แพ้ เขาจับขาไก่ แล้วฟาดไก่กับเสาจนตาย...ต่อมา ประสบอุบัติเหตุเสียชีวิต ตายแล้วไปไหน...และ เมื่อหักดิบ เลิกทำบ่อนไก่แล้ว ควรทำอย่างไร เพื่อไม่ต้องไปรับวิบากกรรม...ที่นี่...มีคำตอบ...