ทุกข์เพราะกาม

“กาม” เป็นต้นเหตุสำคัญที่ก่อให้เกิดความหิวกระหายในใจของเรา ความอยากในกามได้คอยครอบงำ และบงการชีวิตเรา ให้เรารู้สึกไม่พอใจในสิ่งที่เรามี

A Mind Free Of Worldly Vicissitudes.

The mind is the nature of thought inside our body and can collect and assimilate all kinds of sense-objects

โทษของการไม่ต้อนรับแขก

ดิฉันไม่มีที่พึ่ง ไม่มีที่อยู่อาศัย นอนบนเตียงของคนตาย ที่เขาทิ้งไว้ในป่าช้า ดิฉันเป็นผู้ไม่มีภัยแต่ที่ไหนๆ บันเทิงอยู่ เพราะทานของท่านพระสารีบุตร ข้าแต่ท่านผู้เจริญ ดิฉันมาครั้งนี้เพื่อจะไหว้ท่านพระสารีบุตรผู้เป็นนักปราชญ์

พระศรีอริยเมตไตรย์สัมมาสัมพุทธเจ้า ตอนที่ 82 เนกขัมมบารมี

เนกขัมมบารมี ถือเป็นบารมีที่สำคัญที่จะช่วยให้พระโพธิสัตว์ผู้มุ่งบรรลุอนุตตรสัมมาสัมโพธิญาณ ปลอดกังวลจากเรื่องกามคุณ

เรื่องของกาม

"กาม" คืออะไร ศิลปะ การคำนวณ การค้าขาย ฯลฯ เกิดเพราะเหตุแห่งกาม...

กามเหมือนคบเพลิงหญ้า

กามทั้งหลาย พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสว่า เปรียบด้วยคบเพลิงหญ้า มีทุกข์มาก มีความคับแค้นมาก... หาส่วนเหลือมิได้

ทุกข์อย่างยิ่ง สุขอย่างยิ่ง

ความหิวเป็นโรคอย่างยิ่ง, สังขารทั้งหลาย เป็นทุกข์อย่างยิ่ง, บัณฑิตทราบเนื้อความนั่น ตามความจริงแล้ว

พระบัณฑิต DOU รุ่นแรกของโลก (12)

บางวิชาที่กระผมเรียน กระผมรู้สึกซาบซึ้งมากจนกระทั่งน้ำตาไหลออกมา อย่างเช่น วิชาศาสตร์แห่งการเป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า กระผมได้เห็นความวิริยะขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ในการสร้างบารมีในหลายๆชาติ ที่ต้องใช้ความอดทนมากๆ เห็นถึงความยิ่งใหญ่ในการสละชีวิตให้เป็นทาน เพื่อมุ่งสู่สัพพัญญุตญาณ และสร้างบารมีอย่างเอาชีวิตเป็นเดิมพัน

มงคลที่ ๑๑ บำรุงบิดามารดา - พญาช้างโพธิสัตว์

ความมืดมิดที่ปกคลุมดวงจิตของคนอกตัญญู มืดยิ่งกว่ากลางคืนที่ไร้แสงจันทร์ เพราะ ยามราตรีแม้ไม่มีแสงจันทร์ ก็ยังมีแสงจากดวงดาว แสงหิ่งห้อย แต่ถ้าเป็นคนอกตัญญูจิตใจมืดบอดแล้ว แม้แสงสว่างแห่งความดีทั้งหลายก็ไม่อาจส่องเข้าไปในจิตใจเขาได้ เขาจะมองไม่เห็นคุณความดีของใครเลย เหมือนเรื่องของนายพรานใจบาป

ทศชาติชาดก เรื่องมโหสถบัณฑิต ผู้ยิ่งด้วยปัญญาบารมี ตอนที่ 60

อาจารย์เสนกะถูกมโหสถเย้ยกลับด้วยถ้อยคำที่เชือด เชือนเช่นนั้น ก็รู้สึกขุ่นเคืองใจอยู่ไม่น้อย แต่ก็พยายามสกัดกั้นอารมณ์นั้นไว้ไม่แสดงออก เพื่อให้สมกับที่ตนเป็นผู้มีอาวุโสกว่า ครั้นแล้วก็ได้กราบทูลท้าวเธอต่อไปว่า “ขอเดชะ มโหสถยังเด็กเหลือเกิน ปากก็ยังไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม ผ่านโลกมาเพียงไม่กี่ปี แล้วเธอจะรู้อะไร พระพุทธเจ้าข้า”