เวสสันดรชาดก ตอนที่ ๘ ( ชีวิตนักบวช )

คนขลาดยังไม่ทันถึงสนามรบ ไม่ทันได้รบก็ยอมแพ้ ฉันใด ดูก่อนพราหมณ์ ท่านยังไม่ทันได้ไปขอกัณหาชาลีเลย ก็ยอมแพ้ ฉันนั้น ดูก่อนพราหมณ์ ถ้าท่านไม่หาทาส และทาสีมาให้ฉันฉันจักไม่อยู่ในเรือนของท่าน

นักชกฉายา “ไอ้หมัด 13 วิ” ปลื้มปีติได้มาบวช

กระผม ธรรมทายาทสุนันท์ แสงเพชร์ อายุ 32ปี ว่าที่พระรุ่นแสนรูป ณ ศูนย์อบรมวัดปู่เจ้า อำเภอศรีประจันต์ จังหวัดสุพรรณบุรี ขอกราบรายงานตัวครับ กระผมเป็นอดีตนักมวยรุ่นน้องของรัตนพล ส.วรพิน มีชื่อในสังเวียนในการชกว่า เอกรัฐ ส.วรพิน ฉายาไอ้หมัด 13 วิ

นักมวย นักรบ นักบวช

นักรบแห่งกองทัพธรรมท่านหนึ่ง...ในอดีตท่านเคยเป็นนักมวย เป็นทหารรับใช้ประเทศชาติ...ได้ออกรบในสมรภูมิ...ต่อมา ท่านได้มาพบกับหมู่คณะ และได้อธิษฐานจิต ต่อคุณยายอาจารย์มหารัตนอุบาสิกาจันทร์ ขนนกยูง ให้ได้บวชในวัดพระธรรมกาย และ ไม่สึก ซึ่งท่านก็สมความปรารถนา...กับคำถาม “มีคนจำนวนไม่น้อยเลยที่มีความเข้าใจว่า ศิลปะแม่ไม้มวยไทย เป็นศิลปะประจำชาติไทย ควรจรรโลงเอาไว้ เขาคิดถูกหรือผิด ถ้าผิดจะมีวิบากอย่างไร”

อดีตนักมวย ลาแฟนมาบวชไม่สึก

เรื่องราวของนักรบแห่งกองทัพธรรมท่านหนึ่ง...อดีตเคยเป็นนักมวยที่มี่ความสามารถ ชกชนะมากกว่าแพ้ ผ่านเวทีการชกมาอย่างโชกโชน...ท่านต้องกำพร้าพ่อตั้งแต่ยังเล็ก แต่ยังมีพ่อเลี้ยงให้ความอุปถัมภ์มาอย่างดี...เมื่อได้มาเจอกับหมู่คณะ จึงเกิดความศรัทธาอย่างแรงกล้า และในที่สุดก็ได้มาบวชสร้างบารมีกับหมู่คณะ...และกับคำถาม “คนที่เป็นนักมวยในระดับแชมป์ มีบุญหรือบาปใดส่งผลให้ได้เป็นแชมป์”...

อะไร...ที่ทำให้ต้องเปลี่ยนใจ

พออ่านไป...อ่านไป...ผมก็รู้สึกว่า มันโดนตัวเองอย่างจัง คิดว่า ทำไมมันช่างเหมือนความรู้สึกของผมเสียเหลือเกิน ผมโทรศัพท์ติดต่อผู้นำบุญทันที (ชื่อ พี่อ้อย เป็นคุณแม่ของ คุณองอาจ ธรรมนิทา) และนับจากวันนั้น ประตูใจที่ถูกปิดมานานเกือบ 20ปี ก็เริ่มแง้มเปิดขึ้น ทำให้ผมยอมมาวัดครั้งแรก เมื่อวันที่ 29 ธันวาคม พ.ศ.2549 ซึ่งตรงกับช่วงธุดงค์ปีใหม่พอดี

ผมจะเดินตามทางที่ผมได้เลือก

พอผมอายุได้ 35ปี ผมมีความรู้สึกอย่างรุนแรงว่า จะต้องแสวงหาสิ่งที่ผมต้องการอย่างสูงสุด คือ การทำสมาธิที่ถูกต้อง เพราะตอนนี้ชีวิตเหมือนมีอะไรบางอย่างขาดหายไป ผมจึงอธิษฐานว่า ขอให้ได้เจอคนที่สามารถนำทางหรือบอกทางไปสู่จุดมุ่งหมายนั้น

ผมขออุทิศชีวิตนี้เพื่อหลวงพ่อและพระพุทธศาสนา

ผลการปฏิบัติธรรมของพระธรรมทายาท รุ่นสถาปนาเส้นทางมหาปูชนียาจารย์ กระผมพระศุภชัย สุจิณฺโณ อายุ 25 ปี ผมบวชมาตั้งแต่โครงการ 1 แสนรูปรุ่นเข้าพรรษา ปีพ.ศ 2553ครับ

เธอ...ผู้นำแสงสว่างมาให้ผม

หลังจากบวชแล้ว ชีวิตของผมก็ดีขึ้นเรื่อยๆ ผมมีงานที่ดี และมีความสัมพันธ์ที่ดีขึ้นกับครอบครัว ผมได้เรียนรู้จากการบวชว่า ชีวิตของการอยู่วัด ต้องอดทนมาก หากมีอะไรมากระทบใจ ก็ปล่อยให้มันผ่านไป คือ จากเดิมผมเจออะไรก็เก็บมาคิดหมด คิดเล็กคิดน้อย แต่ตอนนี้ผม let it be (ปล่อยให้มันเป็นไป) ได้เลยครับ

กระหึ่มกึกก้องพิสูจน์หัวใจชาย

กระแสใดในยามนี้ มิอาจเทียบได้กับกระแสแสน คือ ชายไทยแมน ๆ จะมาบวชเป็นแสนคน เพราะได้รับการการันตีจากรุ่นพี่กองพล 7,000 ตำบล จำนวนกว่าหมื่นรูปที่ผ่านมาว่า ชีวิตที่แสนดีจริง ๆนั้นเป็นแบบไหน? จะรู้ได้ก็ต้องมาบวชเอง เพราะของอย่างนี้แม้จะแมน ๆ เหมือนกันแต่บวชแทนกันไม่ได้ ผู้ที่ผ่านการบวชล้วนเป็นคนมีคุณภาพในระดับ “พระเอก” คือ กลายเป็นพระเอกในหัวใจมหาชน

จดหมายพระธรรมทายาท 2

ตอนนี้ ทั่วโลกกำลังรอคอยความหวังจากวัดพระธรรมกาย ในการผลิตบุคลากร คือ พระภิกษุ ออกไปเผยแผ่ในต่างแดน เพื่อแนะนำให้พวกเขาได้รู้ว่า อะไรคือความสุขที่แท้จริง ดังนั้น กระผมจึงขอเชิญชวนญาติโยมผู้มีบุญทุกท่าน มาร่วมกันสถาปนา ศูนย์ฝึกอบรมธรรมทายาทเขาแก้วเสด็จ โดยมีคุณครูไม่ใหญ่เป็นประธาน อย่าพลาดบุญนี้เป็นอันขาด ถ้าพลาดแล้วจะบอกว่า เสียดายจัง