คนพาลย่อมได้ทุกข์

ตลอดระยะเวลาที่บาปยังไม่ให้ผล คนพาลสำคัญบาปหวานปานน้ำผึ้ง เมื่อใดบาปให้ผล เมื่อนั้นเขาย่อมได้ทุกข์

ศิลา…อาถรรพ์

พระภิกษุรูปหนึ่ง ท่านรักในการอยู่ธุดงค์ ปลีกวิเวก...เมื่อครั้งที่ท่านได้เดินทางไปที่วัดเก่าแก่แห่งหนึ่ง ท่านได้ไปพบหินสีดำ มีลักษณะคล้ายเสมา จึงเอ่ยปากขอลอยๆ แล้วนำติดตัวกลับมาวัดที่ท่านพำนักอยู่...หลังจากนั้นก็เกิดเหตุการณ์ผิดธรรมชาติหลายอย่าง และเมื่อเวลาท่านนั่งสมาธิ ท่านยังเห็นนิมิตประหลาดอีกด้วย...7วันต่อมา ในขณะที่สาธุชนราว 30ชีวิต กำลังร่วมกันปฏิบัติธรรม ได้เกิดพายุฝนฟ้าคะนองอย่างน่ากลัว ผู้คนพากันแตกตื่น หอฉันซึ่งยังสร้างไม่เสร็จได้พังลงมา

จงทำความดีเสียก่อนที่จะหมดโอกาส

คนที่มัวประมาทมัวรอโน่นรอนี้อยู่ หรือผัดวัน ผัดเวลาอยู่ ก็มักจะหมดโอกาสที่จะทำสิ่งที่ควรทำ เมื่อถึงเวลาเรื่ยวแรงก็จะหมดไปเรื่อยๆ อายุก็มากขึ้นเรื่อยๆ

ลักษณะนิสัยที่ไม่ดี เป็นสิ่งที่เปลี่ยนแปลงได้

อันลักษณะนิสัยที่ไม่ดีนั้นมิใช้เป็นตราบาปที่ติดตัวมาตั้งแต่เกิด แต่เป็นสิ่งที่เจ้าตัวเพาะขึ้นมาภายหลัง

สิ่งที่ไม่เป็นสาระ ว่าเป็นสาระ

ผู้ใดเห็นสิ่งที่ไม่เป็นสาระ ว่าเป็นสาระ เห็นสิ่งที่เป็นสาระ ว่าไร้สาระ ผู้นั้นมีความคิดผิดเสียแล้ว ย่อมไม่ประสบสิ่งที่เป็นสาระ

ชีวิตเราของใคร

คำถาม : ผมคิดสงสัยว่าผู้ที่มีบุญคุณกับผม เช่น ช่วยหางานให้ทำ ให้ยืมเงิน ช่วยเหลืออะไรที่เราไม่มีทำให้เราสบายใจ โดยบางครั้งเราก็ไม่ได้ร้องขอ เขาเหล่านี้มีสิทธิ์กับชีวิตเรามากขนาดไหนครับ

คนพาล

คนพาล คือ คนที่มีใจขุ่นมัวเป็นปกติ เป็นผลให้มีความเห็นผิด ยึดถือค่านิยมผิดๆ และมีวินิจฉัยเสีย คือไม่รู้ว่าอะไรดี อะไรชั่ว อะไรควร อะไรไม่ควร

คนทั่วไปมักนึกไม่ถึงว่า ตนกำลังพินาศ

คนทั่วไปมักนึกไม่ถึงว่า ตนกำลังพินาศ เพราะวิวาททุ่มเถียงกัน ส่วนผู้รู้ความจริงเช่นนั้น ย่อมไม่ทะเลาะกันอีกต่อไป

ให้อย่างใดก็ได้อย่างนั้น

การทำบุญให้ทานด้วยกิริยาที่ไม่ค่อยเต็มใจ ให้แบบเสียมิได้ แบบโยนให้ขว้างให้ รวมไปถึงไม่พิธีพิถันกับของที่จะให้

ทรัพย์เป็นของผู้ที่ก้มหัวให้แก่แผ่นดิน

ทรัพย์ในดินสินในน้ำนั้น จะวิ่งมาหาคนที่ฉลาดมีความพากเพียรพยายามและก้มหัวให้แก่แผ่นดินเท่านั้น