ทศชาติชาดก เรื่อง พระเตมีย์ ผู้ยิ่งด้วยเนกขัมมบารมี ตอนที่ 22
จากนั้นก็ทรงมีพระราชดำรัสสั่งให้เปิดท้องพระคลังทั้งหมด และให้จารึกแผ่นทองคำติดไว้ ณ เสาท้องพระโรงว่า “ผู้ใดต้องการทรัพย์สมบัติเงินทองของมีค่า ก็จงมาขนเอาไปจากท้องพระคลังหลวงนั้นเถิด”
บุญครั้งประวัติศาสตร์
เพราะเป็นเรื่องการสืบอายุพระพุทธศาสนา และเป็นบุญใหญ่เป็นบุญที่เราจะต้องช่วยกัน ถ้าขาดพระแล้วเราก็ขาดศาสนทายาท คนจะรู้ธรรมะกันน้อย คนจะเข้าวัดน้อย จะบวชน้อย แล้วพระศาสนาจะหายไป
โครงการธุดงค์ธรรมชัย
ขณะนี้เหลืออีกเพียง 2 วันเท่านั้น เหล่าพระรุ่นกองพันและกองพลสถาปนา ว่าที่พระพี่เลี้ยงรุ่นแสนรูปจะได้เดินทางไปทุกภาคของเมืองไทยในโครงการธุดงค์ธรรมชัย เพื่อปฏิบัติภารกิจพิเศษฟื้นฟูพระพุทธศาสนา
แม่ พระคุณแม่ เรื่องของแม่ทำคลอด
บทความ และเพลงเพราะๆ ซึ้งๆ ของแม่อยู่ที่นี่แล้ว
มงคลที่ ๒๒ มีความเคารพ - เจดีย์แห่งพระธรรม
ถ้าภิกษุ สามเณร อุบาสก อุบาสิกา มีความเคารพในธรรม จะก่อให้เกิดความสงบสุข ความสามัคคีเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกัน ทุกคนจะมีจิตใจผ่องใส มีความสงบสำรวม น่าเลื่อมใส ทำให้ชาวโลกทั้งหลายต้องมองดูด้วยความอัศจรรย์ใจ และพลอยเลื่อมใสในคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าไปด้วย
คำอธิษฐานจิตผ้าไตรจักรพรรดิมหาสมบัติ ประธานกองกฐินสามัคคี
คำอธิษฐานจิตผ้าไตรจักรพรรดิมหาสมบัติในปี เพื่อสร้างบารมีและความเจริญในชีวิตและธุรกิจ โดยมีการถวายผ้าไตรแด่พระภิกษุสงฆ์ในวันทอดกฐินสามัคคี.
ทศชาติชาดก เรื่อง พระมหาชนก ผู้ยิ่งด้วยวิริยบารมี ตอนที่ 14
“มะม่วงอีกต้นยังคงความสดเขียวเหมือนเดิม ไม่มีใครมารุกราน เพราะไม่มีผล แต่ต้นนี้ถูกหักกิ่งรานใบ เพราะอาศัยผลเป็นเหตุ แม้ราชสมบัตินี้ก็เช่นกับต้นไม้มีผล ส่วนบรรพชาเป็นเช่นกับต้นไม้ที่ไร้ผล ซึ่งไม่เป็นที่ต้องการของใคร ภัยย่อมมีแก่ผู้มีความกังวล แต่ไม่มีแก่ผู้ไม่มีความกังวล ตัวเรานี่แหละ จะเป็นเหมือนต้นไม้ที่ไร้ผล เราจักสละราชสมบัติออกบวช”
ต้องนำธรรมะกำกับศรัทธาจตุคามฯ
ปฐมเทศนาในวันอาสาฬหบูชา
วันอาสาฬหบูชาเป็นวันสำคัญทางพระพุทธศาสนา เนื่องจากเหตุการณ์สำคัญที่เกิดขึ้นเมื่อ ๔๕ ปี ก่อนพุทธศักราช ในวันขึ้น ๑๕ ค่ำ เดือน ๘ คือ วันเพ็ญเดือนอาสาฬหะ ณ ป่าอิสิปตนมฤคทายวัน เมืองพาราณสี อันเป็นวันที่พระพุทธเจ้าทรงแสดงปฐมเทศนา คือ ธัมมจักกัปปวัตนสูตร แก่ปัญจวัคคีย์
อานิสงส์ต้อนรับพระพุทธเจ้า
แม้หม้อน้ำยังเต็มด้วยหยาดน้ำที่ตกลงมาทีละหยาดๆ ได้ฉันใด ธีรชน แม้สั่งสมบุญทีละน้อยๆ ย่อมเต็มด้วยบุญได้ ฉันนั้น