วัดพระธรรมกายกุมมะ จัดปฏิบัติธรรมแก่ชาวท้องถิ่น
หมู่บ้านปฏิบัติธรรมญี่ปุ่น วัดพระธรรมกายกุมมะ ได้จัดปฏิบัติธรรมในช่วงวันหยุดสุดสัปดาห์แก่ชาวท้องถิ่น
พระศรีอริยเมตไตรย์สัมมาสัมพุทธเจ้า ตอนที่ 27 ยุคศิวิไลซ์อันน่าอัศจรรย์ (7)
ในยุคนั้น บริเวณพื้นที่ราบจะมีลักษณะราบเรียบสม่ำเสมอกัน จะมีอยู่เพียงฤดูเดียวเท่านั้น คือ ฤดูสบาย ตลอดทั้งปี จะไม่มีภัยธรรมชาติ
ผู้ชี้ชะตาโลก
นับแต่โบราณมา มนุษย์เฝ้าเรียนรู้ศึกษาธรรมชาติเพราะรู้สึกว่า ธรรมชาตินั้นช่างกว้างขวาง ยิ่งใหญ่เหลือคณามิอาจต้านทานได้ จนบางกลุ่มบางหมู่ถึงกับยกให้เป็นเทพเจ้า
คนอวดรู้มัวแต่สู้กัน ส่วนคนที่รู้จริงนั้นไม่ต้องไปอวดกับใคร จึงชนะได้ในที่สุด
คำคมสอนใจกับธรรมะใสๆ ที่ให้แง่คิดมุมมองดีๆ กับชีวิต สามารถนำมาใช้ในชีวิตประจำวันได้ เพื่อประโยชน์แก่ตนเองและผู้อื่น
หริตมาตชาดก-ชาดกว่าด้วยผู้มีอิสรภาพ
ณ แคว้นโกศล พระเจ้ามหาโกศลได้พระราชทานพระธิดาผู้มีสิริโฉมงดงามให้กับพระเจ้าพิมพิสาร อีกทั้งยังได้ประทานหมู่บ้านกาสีเป็นข้าทรงสนานแก่พระราชธิดาด้วย ทั้งสองพระองค์ครองรักกันอย่างมีความสุข
ปฏิบัติธรรม “ครอบครัวอบอุ่น” 13-15 เมษายน 2555
ท่ามกลางธรรมชาติเงียบสงบเหมาะสำหรับ พักกาย พักใจ อาหารแสนอร่อย สระว่ายน้ำสูดลังการ
วัดพระธรรมกายฮ่องกง จัดงานบุญวันคุ้มครองโลก
วัดพระธรรมกายฮ่องกง ได้จัดงานบุญเนื่องในวันคุ้มครองโลก
โซโลมอน เกาะแห่งธรรม
เวลาที่ชาวโซโลมอนเจอเปเล่ จะถามแต่ว่า "Meditation Today?" (วันนี้มีนั่งสมาธิไหม) หลายคนก็ตั้งใจเดินตามหาเปเล่เพื่อจะถามว่า "วันนี้นั่งสมาธิที่ไหน กี่โมง" เปเล่บอกว่า "จริงๆแล้วผมเคยชวนชาวโซโลมอนนั่งสมาธิแค่ไม่กี่คน แต่ที่เหลือ เขาไปบอกต่อๆ กันเอง เขาบอกว่า เวลานั่งสมาธิ เขาไม่คาดหวังว่าจะเห็นอะไร และก็ไม่รู้ด้วยว่าจะต้องเห็นอะไร แต่กลายเป็นช่วงที่มีความสุข อยากทำต่อเนื่องทุกวัน"
เส้นทางของคุณครูโปริสาท (ตอน โรงเรียเทวานาตู)
จะเกิดอะไรขึ้น เมื่อมนุษย์กินข้าว นามว่า "เปเล่" ผู้เป็นดวงตะวันของโซโลมอน ต้องเดินทางเข้าป่าลึกไปพร้อมกับ "ทอมมี่ ทิลา" อดีตมนุษย์กินคน ไปสู่โรงเรียนแห่งหนึ่งในป่าลึก เด็กๆ เข้ามารุมมองเปเล่อย่างประหลาดใจ ราวกับว่าไม่เคยเห็นอะไรอย่างนี้มาก่อนในชีวิต หรือว่าเด็กๆ มองเห็นเปเล่เป็นอาหารอันโอชะ โรงเรียนของอดีตมนุษย์กินคนสอนอะไรกันแน่ เรื่องราวจะเป็นอย่างไรต่อไป ติดตามอ่านต่อได้ที่นี่
ศูนย์กลางกายสลายความแตกต่างระหว่าง 3 สีผิว
ผ่านไปไม่นานนัก ร่างกายก็เบาขึ้นมาเองโดยไม่ต้องทำอะไร จิตใจสงบนิ่ง “ลึก” มาก จนความสงบนี้แผ่ขยายไปทั่วตัว เหมือนตัวเรานั้น หลอมละลายเป็นความสงบเสียเอง จากนั้นความสงบก็ขยายไปเป็นวงกลมใหญ่จนสุดเส้นขอบฟ้า ในช่วงนั้น “เวลา” ได้หยุดสนิท ไม่มีความหมายใดๆอีกต่อไป ความสงบที่เกิดขึ้นมานั้น ได้ผลิต “ความสุขและความเบิกบาน” (Happiness and Joy) ชนิดที่ไม่เคยได้สัมผัสมาก่อนในชีวิต