มงคลที่ ๑๔ ทำงานไม่คั่งค้าง - ผลของความเพียรพยายาม
ความขยันหมั่นเพียร เป็นบ่อเกิดแห่งความสำเร็จทุกประการ บุคคลผู้มีความเพียรไม่เบื่อหน่ายในการงานที่ตนกระทำ หมั่นฝึกฝนอบรมคุณธรรม สั่งสมความดี ประกอบบุญกุศลอยู่เป็นนิตย์ ย่อมได้รับความสุขและความสำเร็จ บุญกุศลที่ทำไว้จะเป็นเสบียงติดตัวข้ามภพข้ามชาติ ข้ามห้วงวัฏสงสารอันยาวไกล
อานิสงส์ถวายงา
เราได้เห็นพระพุทธเจ้าผู้ปราศจากธุลีกิเลส ผ่องใสไม่มัวหมอง ก็เลื่อมใส ทั้งที่ไม่ได้ตั้งใจถวาย ก็ได้ถวายทานอย่างกะทันหัน ผลแห่งบุญจึงสำเร็จอย่างน่าอัศจรรย์
อานิสงส์ของการไม่นอกใจสามี
สมัยที่ดิฉันได้เกิดเป็นมนุษย์นั้น ดิฉันเป็นผู้มีความซื่อตรง มีวาจาสัตย์ ไม่คิดนอกใจสามี ได้ถนอมนํ้าใจสามีเหมือนมารดาถนอมบุตรผู้เป็นที่รัก แม้บางครั้งดิฉันจะรู้สึกไม่พอใจ ดิฉันก็จะไม่ลุแก่อำนาจอารมณ์ จะไม่กล่าวคำหยาบคาย ตั้งอยู่ในสัจจะอย่างเคร่งครัด... เพราะบุญนั้น ส่งผลให้ดิฉันมีวรรณะที่งดงามอย่างนี้ มหาสมบัติอันเป็นทิพย์ที่น่าใคร่ น่าปรารถนาจึงบังเกิดขึ้น
กระต่ายตื่นตูม
ชนเหล่าใด ชอบเชื่อตามเสียงคนอื่น โดยยังไม่ทันได้รู้ความเป็นจริง ชนเหล่านั้นนับว่าเป็นพาล มีความประมาทเป็นอย่างยิ่ง ส่วนชนเหล่าใดสมบูรณ์ด้วยศีล มีปัญญา ย่อมไม่เชื่อต่อคำเล่าลือ ชนเหล่านั้นนับว่าเป็นนักปราชญ์บัณฑิต เป็นผู้งดเว้นความชั่ว ยินดีในความสงบระงับ
พระมหาสีลวะชาดก-ชาดกว่าด้วยการปรารภความเพียร
กาลครั้งนั้นเมื่อสมเด็จพระบรมศาสดาเสด็จมาประทับยังพระเชตวันมหาวิหารกรุงสาวัตถี พระองค์ได้หยั่งรู้ถึงความทุกข์กายทุกข์ใจของภิกษุผู้บำเพ็ญเพียรรูปหนึ่งที่ไม่อาจแสวงหาโลกธรรมได้ สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงโปรดให้ทุกข์นั้นบรรเทาลง
มูลนิธิธรรมกายมอบข้าวสารอาหารแห้งช่วยเหลือวัด ชาวบ้าน จ.นราธิวาส
วัดพระธรรมกาย และมูลนิธิธรรมกาย โดยพระเดชพระคุณพระเทพญาณมหามุนี หลวงพ่อธัมมชโย ได้ส่งข้าวสารอาหารแห้ง 16 ตัน ไปช่วยเหลือวัด ชาวบ้านและทหารที่รักษาความสงบเรียบร้อยในพื้นที่จังหวัดนราธิวาส
คำชี้แจงจากวัดพระธรรมกาย 24 กุมภาพันธ์ พ.ศ.2560 เวลา 14.00 น.
แนะตั้ง “สภาเด็ก” แก้ปัญหาพวกติดเกม
มหาสมัยสูตรครั้งที่ 2 (ตอนรายนามเหล่าเทวา)
สติของชนเหล่าใด แล่นไปแล้วในพระพุทธเจ้าเป็นนิตย์ ทั้งกลางวัน และกลางคืน ชนเหล่านั้น เป็นสาวกของพระโคดม ตื่นอยู่ด้วยดีในกาลทุกเมื่อ
สมาธิ ไม่ใช่การเปลี่ยนศาสนา
ตลอดเวลา 3วันที่เราเข้ามานั่งสมาธิ เราไม่ต้องทำอะไรเลย มีความเป็นอยู่ราวกับสวรรค์ กินๆ นั่งๆ นอนๆ ผมชอบมากครับ โดยเฉพาะเวลานั่งสมาธิ พระอาจารย์สอนให้ หายใจให้สุดที่กลางท้อง แล้วปล่อยความรู้สึกไว้ตรงนั้น เมื่อผมทำใจเฉยๆ ใจก็ว่างขึ้นมาเองอย่างช้าๆ จนความว่างเพิ่มปริมาณออกไปจนสุดขอบฟ้า แล้วตรงกลางท้องก็มีประกายแสงสว่างเกิดขึ้นมาเอง
