สุนัขที่ลูกเลี้ยงเอาไว้ได้ถูกลูกละเลย วิบากกรรมนี้จะส่งผลอย่างไรกับลูก และลูกควรทำอย่างไร

ตอนเรียนอยู่ที่อเมริกา ลูกและสามีเคยเลี้ยงสุนัขไว้ตัวหนึ่ง เลี้ยงแบบลูก แต่เมื่อมีลูกของตัวเองแล้ว สุนัขตัวนี้ก็ต้องตกอับอย่างมากจากลูกสุนัขที่สุขสบายกลายเป็นสุนัขยาจก

วิบากกรรมจะเบาบางลงได้อย่างไร

ชีวิตที่ท่องเที่ยวไปในวัฎสงสาร ไม่มีใครที่ไม่เคยทำบาปอกุศล แม้พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ครั้งเป็นพระบรมโพธิสัตว์ ก็ผิดพลาดทำบาปอกุศล ต้องพลัดไปในอบายภูมิ ไปเกิดเป็นสัตว์เดรัจฉาน มีปรากฎในชาดกหลายพระชาติ

กิเลส เพื่อนซี้ที่ไม่รู้จัก

กิเลส เป็นศัพท์เฉพาะ มีอยู่ในพระไตรปิฎกเท่านั้น ผู้ที่เห็นกิเลสเป็นท่านแรก คือ พระสัมมาสัมพุทธเจ้า

พระวนวัจฉะผู้อยู่ในป่า

ความเสวยอารมณ์เกิดขึ้นเพราะมโนสัมผัสเป็นปัจจัย เช่นเป็นสุขก็ดี เป็นทุกข์ก็ดี ไม่ใช่ทุกข์ไม่ใช่สุขก็ดี เมื่อเบื่อหน่ายในความเสวยอารมณ์นั้น ย่อมคลายความกำหนัด เมื่อคลายความกำหนัด จิตย่อมหลุดพ้น เมื่อจิตหลุดพ้นแล้ว ก็มีญาณรู้ว่าหลุดพ้นแล้ว พระอริยสาวกย่อมทราบชัดว่าชาติสิ้นแล้ว พรหมจรรย์ได้อยู่จบแล้ว กิจอื่นที่ควรทำ ได้ทำเสร็จแล้ว กิจอื่นอีกเพื่อความเป็นอย่างนี้ มิได้มีอีกต่อไป

โรคเบาหวาน-หมวดโรคภัยไข้เจ็บ

โรคเบาหวานเกิดจากความผิดปกติของร่างกายที่มีการผลิตฮอร์โมนอินซูลินไม่เพียงพอ อันส่งผลทำให้ระดับน้ำตาลในกระแสเลือดสูงเกิน เกิดจากกรรมในอดีตฆ่าสัตว์ทำอาหาร เลี้ยงสัตว์ไว้ฆ่าขาย

รวย - หมวดทรัพย์สมบัติ

ความรวย ในที่นี้ ประกอบด้วย ประสบความสำเร็จในธุรกิจ มีที่ดินสวย มีที่ดินมาก ถูกหวย เป็นมหาเศรษฐีระดับประเทศ

ชีวิตมนุษย์ประเสริฐที่สุด

กิจฺโฉ มนุสฺสปฏิลาโภ การกลับได้อัตภาพเป็นมนุษย์ เป็นการยาก

เส้นทางจอมปราชญ์ (๑)

ขุมทรัพย์คือบุญนั้น สามารถให้สมบัติที่น่าใคร่ทุกอย่างได้ มนุษย์และเทวดาทั้งหลายปรารถนาผลใด ผลทั้งปวงย่อมได้ด้วยบุญนิธินั้น

ชัยชนะครั้งที่ 1 (ตอนที่ 1 ชนะพญามาร)

พระจอมมุนีได้ชัยชนะพญามาร ผู้เนรมิตแขนตั้งพัน มีอาวุธครบมือ ขี่คชสารครีเมขล์พร้อมด้วยเสนามาร มาโห่ร้องกึกก้อง ด้วยธรรมวิธีมีทานบารมีเป็นต้น ด้วยเดชแห่งพุทธชัยมงคลนั้น ขอสรรพมงคลทั้งหลาย จงมีแก่ท่าน...

วิสาขามหาอุบาสิกา (มหาลดาปสาธน์)

ผู้ที่มาเกิดแล้ว จำจะต้องตายในโลกนี้ ย่อมทำกรรมใดไว้ คือ เป็นบุญและเป็นบาปทั้งสองประการ บุญและบาปนั้นแล เป็นสมบัติของเขา และเขาจะพาเอาบุญและบาปนั้นไปสู่ปรโลก บุญและบาปนั้น ย่อมจะติดตามตัวเขาไป ประดุจเงาติดตามตนไป ฉะนั้น เพราะฉะนั้น บุคคลพึงบำเพ็ญบุญ สะสมกรรมดีไว้เป็นสมบัติในปรโลก เพราะว่า บุญทั้งหลายย่อมเป็นที่พึ่งของสัตว์ทั้งหลาย