ส่องธรรม ล้ำภาษิต : น้อยนัก สั้นนัก

อปฺปํ วต ชีวิตํ อิทํ ชีวิตนี้น้อยนัก ชีวิตนี้สั้นนัก คนประมาทมักคิดว่าตนมีเวลามากมาย ทำเหมือนชีวิตตนเป็นอมตะ ไม่มีหมดอายุ ไม่มีวันตาย แท้จริงแล้วทุกสรรพสิ่งล้วนไม่จีรังเที่ยงแท้

ส่องธรรม ล้ำภาษิต : หยุดจิต หยุดน้ำตา

สุทุทฺทสํ สุนิปุณํ ยตฺถ กามนิปาตินํ จิตนั้นเห็นได้แสนยาก ละเอียดอ่อนยิ่งนัก มักตกไปหาอารมณ์ที่ใคร่ (ขุ.ธ.๒๕/๑๓)

เพื่อนแท้คือบุญ

สหาโย อตฺถชาตสฺส โหติ มิตฺตํ ปุนปฺปุนํ สยํ กตานิ ปุญฺญฺานิ ตํ มิตฺตํ สมฺปรายิกํ. สหายเป็นมิตรของคนผู้มีความต้องการเกิดขึ้นบ่อย ๆ บุญทั้งหลายที่ตนทำ เอง บุญนั้นจะเป็นมิตรในสัมปรายภพ

ส่องธรรม ล้ำภาษิต : ฝึกตนฝึกใจไปนิพพาน

การบรรลุธรรมไม่ได้จำกัดชนชั้น การหมดกิเลสไม่ได้จำกัดวัย การสิ้นอาสวะไม่ได้จำกัดเพศภาวะ ทุกเพศ ทุกวัย ทุกชนชั้น ไม่ว่าใคร ๆ

ส่องธรรม ล้ำภาษิต : เศร้าหมอง - บริสุทธิ์

ใครทำกรรมใดไว้ ย่อมได้รับผลแห่งกรรมนั้น ไม่มีใครดลบันดาลให้เป็นไป เว้นแต่ตัวเราเอง

ส่องธรรม ล้ำภาษิต : ตกทุกข์ก็สุขได้

ทุกฺเข สุขานิ วินฺทติ คนมีปัญญา เมื่อถึงคราวตกทุกข์ ก็ยังหาสุขได้ (๒๗/๒๔๔๔)

ส่องธรรม ล้ำภาษิต : ระยะทางกับความรัก

ความรักทำให้ระยะทางหายไป ความชังทำให้ระยะทางเพิ่มขึ้น เมื่อใจรักแล้ว ไกลแค่ไหนก็เหมือนใกล้ ดั้นด้นไปหา ฟันฝ่าไปเจอ คอยคิดคำนึงถึง แม้ห่างไกล แต่จิตใจกลับผูกพันชิดใกล้ตลอดเวลา

ส่องธรรม ล้ำภาษิต : อยากได้ลูกดี

เป็นธรรมดาที่บิดามารดาปรารถนาได้ลูกดี ๆ ลูกที่ดีกว่าบิดามารดาเรียก อภิชาตบุตร ลูกที่เสมอบิดามารดาเรียก อนุชาตบุตร ลูกที่แย่กว่าบิดามารดาเรียก อวชาตบุตร

ส่องธรรม ล้ำภาษิต : เพียรบากบั่นต่อเนื่อง

ผู้ฉลาดย่อมเพ่งพินิจ พิเคราะห์ พิจารณา ผู้ฉลาดย่อมเห็นคุณค่าความเพียร ทำความเพียรไม่ลดละ

ส่องธรรม ล้ำภาษิต : ผู้เตือน - ผู้ถูกเตือน

ผู้เตือนเตือนจนผู้ถูกเตือนกลัว ผู้ถูกเตือนมีปฏิกิริยาจนผู้เตือนไม่กล้าเตือน