ส่องธรรม ล้ำภาษิต : คําพูดของคนไม่ดี

ปกติของคนดี คือ คิดดี พูดดี ทําดี ปกติของคนไม่ดี คือ คิดไม่ดี พูดไม่ดี ทําไม่ดี

ส่องธรรม ล้ำภาษิต : ไม่ใส่ใจสรรเสริญนินทา

ยากนักที่ใครจะปฏิเสธสรรเสริญและนินทา สรรเสริญ นินทา เป็นของคู่โลกมายาวนาน ถ้าเราใส่ใจคำสรรเสริญนินทา

ส่องธรรม ล้ำภาษิต : ไม่กลัวปรโลก

ธมฺเม ฐิโต ปรโลกํ น ภาเยติ ตั้งอยู่ในธรรมแล้ว ไม่ต้องกลัวปรโลก

ส่องธรรม ล้ำภาษิต : อยู่กับปัจจุบันลดทุกข์ ๒ เท่า

สิ่งที่ผ่านไปแล้ว ข้าฯ มิได้เศร้าสร้อยถึง สิ่งที่ยังไม่มีมา ข้าฯ ก็มิได้คาดหวัง ข้าฯ เป็นอยู่ด้วยสิ่งที่มีอยู่เฉพาะหน้าเท่านั้น ด้วยเหตุนี้ ผิวพรรณของข้าฯ จึงผ่องใส

ส่องธรรม ล้ำภาษิต : บอกกล่าวเล่าทุกข์

ผู้ใดพอใครถามถึงเรื่องทุกข์ของตน ก็บอกเขาเรื่อยไป ทั้งที่ไม่ใช่กาลอันควร ผู้นั้นจะมีแต่มิตรชนิดเจ้าสำราญ ส่วนผู้หวังดีต่อเขาก็มีแต่ทุกข์

ส่องธรรม ล้ำภาษิต : ไม่ละทิ้งธรรม

บัณฑิตย่อมไม่ประพฤติกรรมชั่ว เพราะเหตุแห่งสุขตน สัตบุรุษอันทุกข์ถูกต้อง แม้พลาดพลั้งไป ก็ไม่ยอมละธรรม เพราะฉันทาคติและโทสาคติ

ส่องธรรม ล้ำภาษิต : พึงทำหน้าที่ตนให้สมบูรณ์

น ปเรสํ วิโลมานิ น เปรสํ กตากตํ อตฺตโน ว อเวกฺเขยฺย กตานิ อกตานิ จ ไม่ควรใส่ใจคำ แสลงหูของผู้อื่น ไม่ควรแส่มองธุระที่เขาทำ และยังไม่ทำ ควรตั้งใจตรวจตราหน้าที่ของตนนี้แหละ ทั้งที่ทำ แล้วและยังไม่กระทำ

ส่องธรรม ล้ำภาษิต : ความรู้ที่เกิดแก่คนพาล

วิชาการความรู้ต่าง ๆ เป็นสิ่งควรรู้ ควรศึกษา เป็นของกลางที่มนุษย์ทุกคนเป็นเจ้าของได้ แต่เมื่อคนพาลได้ความรู้เหล่านั้นมา กลับนำมาใช้ในทางที่ผิด แล้วบั่นทอนความดีของเขาเอง ด้วยมิจฉาทิฐิที่เต็มในใจคนพาล

ส่องธรรม ล้ำภาษิต : ตนได้ ผู้อื่นเสีย ก็ไม่พูด

การได้ประโยชน์เป็นสิ่งสำคัญ แต่มีบางถ้อยคำแม้เราได้ประโยชน์ก็ไม่ควรพูด ถ้อยคำที่ทำให้ผู้อื่นเดือดร้อน แม้เราจะได้ประโยชน์ก็ไม่สมควรพูด

ส่องธรรม ล้ำภาษิต : ความดี 4 ประการ

ความดี ๔ ประการ ที่ผู้ครองเรือนพึงมี เมื่อมีขึ้นแล้วจะประสบแต่ความสุข เมื่อเป็นผู้ครองเรือนต้องขยัน ไม่ขยันคนอื่นก็เหยียดหยามได้ ทำกิจของตนเองด้วยความหมั่นเพียร ไม่ปล่อยปละธุระ ขยันหาทรัพย์ รู้จักเก็บ รู้จักใช้ ชีวิตก็ปลอดภัยมีสุข