สมุทรสงครามสว่างแล้ว
บรรยากาศชวนบวชอุบาสิกาแก้ว ห้าแสนคน
ลุยทำหน้าที่นำความสว่างสู่ทุกดวงใจ
โครงการบวชอุบาสิกาแก้วหน่ออ่อน หนึ่งแสนคน
สำคัญที่อารมณ์สบาย
วันนั้น เป็นการนั่งระหว่างรอยต่อปี พ.ศ.2550 กับปี พ.ศ. 2551 ลูกนั่งได้อารมณ์สบายเป็นครั้งแรก ในขณะที่พระอาจารย์กำลังนำอธิษฐานจิต ลูกก็เห็นดวงกลมๆผุดขึ้นมา ขนาดเท่าพระจันทร์ลอยเด่นอยู่ข้างหน้า ลูกเกิดวิจิกิจฉา สงสัยว่าตัวเราจะคิดไปเอง ก็ลองหรี่ตาดู แต่ดวงก็ยังอยู่ให้ชื่นชมสักครู่จึงหายไป ลูกถึงกับหลั่งน้ำตาออกมา คราวนี้ไม่ใช่เพราะหาวนอน แต่เป็นน้ำตาแห่งความปีติ
ลูกผู้ชายอย่างเรา ฟ้าไม่กลัว ดินไม่เกรง
ผมอดีตธรรมทายาทรุ่นบูชาธรรม 100 ปีคุณยายอาจารย์ “บัณฑิต ตระกูลคูศรี” ขอรายงานตัวกับหลวงพ่อในฐานะที่ผ่านการอบรมเป็นบัณฑิตทั้งทางโลกและทางธรรม ครับ แม้ผมจะเป็นแมนเต็มตัวไม่เคยกลัวใครประเภท “เทียนปู๋พ่า ตี้ปู๋พ่า” คือฟ้าไม่กลัว ดินไม่เกรง จะกลัวอย่างเดียวคือบวชที่วัดพระธรรมกายนี่แหละ มันกังวลคิดไปสารพัด ทั้งห่วงงาน ทั้งห่วงครอบครัว ทั้งกลัวติดใจเดี๋ยวอยู่ยาวแบบที่เค้าชอบลือกัน
สธ.ชวนใช้ฤกษ์ “วันมาฆบูชา” ฝึกสมาธิต้านโรค ชะลอชรา
ตอนที่ลูกปฏิบัติธรรมครั้งแรก ลูกก็มืดตื้อมืดมิดไม่เห็นอะไรเลย แต่ใจก็สงบนะคะ วันต่อมาลูกได้รับรูปพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ จากการร่วมบุญถวายที่ดินสร้างวัดพุทธเดนมาร์ก พอลูกได้นั่งสมาธิต่อหน้ารูปของพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ อัศจรรย์ปาฏิหาริย์ก็เกิดกับลูกค่ะ
ความสว่างภายใน
ชีวิตไม่ได้มีไว้ให้ยอมแพ้
ลูกจึงต้องทำงานหนักมาตลอด เลยลืมนึกถึงสุขภาพตัวเอง ทำให้ป่วยเป็นวัณโรคที่ปอดข้างขวา ต้องทานยานาน 6เดือน ต่อมาในปี พ.ศ.2540 ลูกกับมะเร็งร้ายก็ได้โคจรมาพบกัน เมื่อป่วยเป็นโรคมะเร็งเต้านมข้างซ้ายระยะที่สอง ทันทีที่รู้ว่าเป็นโรคร้าย ลูกรู้สึกตัวเย็นวาบตั้งแต่ศีรษะ ลามมาที่ปาก แขนและขา คิดน้อยใจว่าทำไมต้องมะเร็งต้องเกิดขึ้นกับลูกด้วย
แค่นั่งหลับตาก็มีความสุขได้
สักครู่ก็เห็นดวงใสๆ กลมๆ เล็กมากเท่าปลายนิ้วก้อย ปรากฏขึ้นมา พอน้อมใจลงตรงกลางดวงเล็กๆ นั้น ก็เห็นเกตุดอกบัวตูมเล็กๆผุดขึ้นมาตรงกลาง แล้วองค์พระก็ขยายขึ้นจนเต็มองค์ เอาใจจรดตรงกลางองค์พระต่อไปเรื่อยๆ อยู่ดีๆ ใจก็ดิ่งลงอย่างเร็วพร้อมกับเห็นองค์พระเกิดขึ้นอีก องค์แล้วองค์เล่า
เบญจเพส
ผู้หญิงคนหนึ่ง อยู่ๆเธอก็ต้องมาอยู่ในดงของจระเข้หลายร้อยตัว ทั้งวันได้ยินแต่เสียงร้องคำรามของจระเข้...คุณปู่ของเธอเป็นนักเลงทั้งกายและใจ ต่อมาถูกฆ่าตายในวัยเบญจเพสพอดี...ทำไมคนโบราณมักจะเตือนว่า เมื่อถึงวัยเบญจเพสให้คอยระวัง เราควรจะทำอย่างไรให้ถูกหลักวิชชาเมื่อถึงวัยเบญจเพส...ที่นี่...มีคำตอบ
