20 อันดับสถานที่ที่ในชีวิตนี้ต้องมีโอกาสไปเห็นด้วยตาตนเอง

20 อันดับสถานที่ที่ในชีวิตนี้ต้องมีโอกาสไปเห็นด้วยตาตนเอง วารสาร บทความสั้น ชีเซ่ออิ่ง 柒摄影 ผู้เรียบเรียง ชิงเปิ่น (นามปากกา) วันที่ 16 พฤษภาคม พ.ศ. 2557

ผมพร้อมจะตายเพื่อการขยายจานดาวธรรม

การติดดาวที่อเมริกา ต้องเผชิญกับศัตรูตัวฉกาจคือยุง ยุงที่นี่มีน้อย แต่พอมีทีนี่ ตัวไม่น้อยเลยครับ Size ขนาดลูกแมลงปอ ผมต้องคอยเป่าไม่ให้ยุงมัน Landing ปักหัวที่เนื้อของผม และต้องเจอกับความหนาวถึงขั้นอยู่เฉยๆ มือก็สั่นได้ และผมก็กลัวความสูงที่สุดในชีวิต พอขึ้นไปแล้วใจหวิวๆ แต่ตอนนี้ผม กลัวไม่ได้บุญ มากกว่า

นี่คือสิ่งที่แสวงหามานาน

นอกจากการที่ มาร์ธา เดอร์มอร์ นักวิทยาศาสตร์ผู้คิดค้นโปรแกรมซอฟท์แวร์ให้หุ่นยนต์ 2 ตัวที่ส่งขึ้นไปสำรวจดาวอังคาร ให้กับองค์การนาซ่า จะคร่ำเคร่ง และเคร่งเครียดกับการค้นคว้าในโปรเจ็คค้นหามนุษย์ต่างดาวเพื่อมนุษยชาติ เธอกลับมาสนใจ เอาจริง เอาจังในการนั่งสมาธิ และพระพุทธศาสนา แม้จะเป็นครั้งแรกที่เธอได้มารู้จักวัดพระธรรมกายแคลิฟอร์เนีย หรือว่านี่เป็นสิ่งที่เธอแสวงหามาตลอดชีวิต เรามาติดตามกัน

ความสุขที่ไม่มีวันหมดอายุ

นั่งไปซักพัก แล้วผมก็ได้พบกับแสงสว่างที่ไม่แสบตา รู้สึกเย็นตาและเย็นใจมากๆ ตอนนั้นจิตใจผม มีความสุขมากๆ ครับ เป็นสุขที่เกินบรรยายจริงๆ สุขกว่าการร้องเพลง สุขกว่าการรับประทานอาหาร สุขกว่าสุขทางโลก ทางโลกสุขชั่วประเดี๋ยวประเดียว เหมือนอิ่มแล้วก็กลับมาหิวใหม่ แต่ความสุขภายในที่ผมได้ในตอนนี้ เป็นความสุขที่ไม่มีวันหมดอายุครับ

พิธีถวายสังฆทาน ฉลองเปิดวัดพระธรรมกายสิงคโปร์แห่งใหม่

พุทธศาสนิกชนชาวสิงคโปร์ และไทย ร่วมพิธีถวายสังฆทานพระสงฆ์จาก 5 ทวีปทั่วโลก เนื่องในการฉลองเปิดวัดพระธรรมกายสิงคโปร์แห่งใหม่

ฉันเป็นมะเร็งระยะสุดท้าย

ลิซ่า คาร์เลาซ์ เธออยู่อเมริกามาเป็นเวลา 35 ปีแล้ว และขณะนี้เธอเป็นมะเร็งปอดระยะสุดท้าย ไม่รู้จะมีชีวิตอยู่ไปได้อีกนานเท่าไร แต่เธอก็ยังคงมีความหวังที่จะมีชีวิตอยู่รอดต่อไป เพราะเธอรู้จักความหมายของคำว่า "ความสุข" ยิ่งกว่าความหมายในพจนานุกรมเล่มใดๆ ที่มีอยู่ในโลกใบนี้ และเธอ ก็ได้รับของขวัญชิ้นที่พิเศษที่สุด จากคนพิเศษที่สุดที่อยู่ภายในตัวของเธอ ... แล้วคุณล่ะ รู้จักคำว่า "ความสุข" เหมือนเธอแล้วหรือยัง...

"สัมผัสแห่งสันติภาพ" (Sense of peace)

ในคืนวันที่ 4 ของการปฏิบัติธรรม ฉันก็สามารถนำใจไปวางไว้ที่ศูนย์กลางกายได้ แล้วความสุขก็แผ่ขยายออกมา ฉันเห็นแสงสว่างที่สว่างมากๆและดาวดวงเล็กๆ เป็นจุดสว่างอยู่ในแสงนั้น ในฐานที่ 7 ของใจ (the seventh state of the mind) ขนาดของดวงดาวนั้นเท่ากับหินก้อนเล็กๆ หรือลูกแก้วลูกเล็กๆเท่าหัวนิ้วก้อย

มองโลกทำไมให้ร้าย มองศูนย์กลางกายดีกว่า

เมื่อลูกได้นั่งสมาธิในครั้งแรกๆ ลูกทำใจหยุดนิ่งไม่ได้เลย คิดเยอะ คิดไปไหนต่อไหน พยายามควานหาศูนย์กลางกายว่า อยู่ตรงไหน หาเท่าไหร่ก็หาไม่เจอ เพ่งก็แล้ว จ้องก็แล้ว ยังได้ซดน้ำแห้วอยู่เหมือนเดิม ยิ่งเพ่ง ยิ่งจ้อง ก็ยิ่งจ๋อง ยิ่งเครียด

ชีวิตไม่ใช่ดอกหญ้า อย่าปล่อยให้ไร้ค่า แล้วบ่นว่าเสียดาย

ทุกวันนี้ลูกใช้ชีวิตอย่างมี Concept ฝากเบี้ยประกันให้ชีวิตด้วยการทำบุญทุกบุญ และนั่งสมาธิทุกวัน โดยยึดคติว่า ชีวิตไม่ใช่ดอกหญ้า อย่าปล่อยให้ไร้ค่า แล้วบ่นว่าเสียดาย ลูกจึงเติมคุณค่าให้ชีวิตโดยนั่งสมาธิอย่างน้อยวันละ 3 ชั่วโมง

เราทุกคนนั้น เป็นหนึ่งเดียวกัน

เมื่อนั่งเสร็จทุกคนพูดเหมือนกันว่า “Peaceful” รู้สึกสงบภายใน อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน และเพื่อนก็บอกว่า “ศูนย์กลางกาย นี่ล่ะ คือแหล่งรวมของความสุขภายในอย่างแท้จริง” บาทหลวงจาก ยูนิตี้ เชิร์ช บอกว่า จะนิมนต์พระไปนำปฏิบัติธรรมที่โบสถ์ทุกวันเสาร์ตอนเย็นด้วย