ค้นพบพระบรมสารีริกธาตุเก่าแก่อายุ 2,000 ปี

สร้างองค์พระมีแต่ได้กับได้

บุญจากการสร้างพระธรรมกายประจำตัวเป็นบุญใหญ่มีอานิสงส์มาก จะส่งผลให้มีความสุขความเจริญ และยังปิดอบาย สร้างหนทางไปสวรรค์

วัดมเหยงคณ์

วัดมเหยงคณ์ เป็นที่เย็นกายเย็นใจของผู้ได้มาถึง เสมือนได้เข้าสู่มหานครโบราณ ที่สงบร่มเย็นทั้งด้วยบรรยากาศธรรมชาติและด้วยธรรมะปฏิบัติ

อานิสงส์ถวายปูนขาวร่วมสร้างเจดีย์

ใครๆ ไม่อาจจะนับบุญของบุคคลผู้บูชาพระพุทธเจ้า พระปัจเจกพุทธเจ้า หรือพระสาวก ผู้สมควรบูชา ผู้ล่วงธรรมเครื่องให้เนิ่นช้า ผู้ข้ามความโศกและความร่ำไรแล้ว ว่าบุญนี้มีประมาณเท่านั้นเท่านี้ได้ ใครๆ ไม่อาจจะนับบุญของบุคคล ผู้บูชาปูชารหบุคคลเหล่านั้น ผู้ดับแล้ว ไม่มีภัยแต่ที่ไหนๆ ว่า บุญนี้มีประมาณเท่าใด

เล่าเรื่องคุณยาย ตอน คุณยายปราบยักษ์

หลวงพ่อครับ..ผมมีเรื่องเกี่ยวกับความทรงอภิญญาของคุณยายที่ผมเจอกับตัวเองจะๆ มาเล่าให้ฟังเป็นซีรีย์ยาวเลยครับ แต่วันนี้...จะขอนำเสนอตอนแรกก่อน โดยย้อนไปเมื่อ 26 ปีที่แล้ว หรือในปี พ.ศ. 2531 ในช่วงนั้นหลวงพ่อเมตตาให้ทีมงานกลุ่มหนึ่ง ไปดูแลพื้นที่วัดเก่าแก่แห่งหนึ่ง เพื่อทำการปฏิสังขรณ์ครับ ซึ่งวัดแห่งนี้ตั้งอยู่บนเขาใน อ.เชียงแสน จ.เชียงราย และหนึ่งในทีมงานนั้น นอกจากจะมีหลวงพี่สีลวัณโณ มีผม และก็ยังมีเจ้าหน้าที่ผู้ชายคนหนึ่ง

อานิสงส์บูชาสิ่งแทนพระพุทธองค์

“ดูกรอานนท์ สังเวชนียสถาน ๔ แห่งเหล่านี้ เป็นสถานที่ควรเห็นของกุลบุตรผู้มีศรัทธา สังเวชนียสถาน ๔ แห่ง คือ.....

ประเพณีสร้างองค์พระของชาวพุทธ

พระพุทธศาสนา เป็นศาสนาเพื่อสันติภาพโลก ชาวไทยเป็นชาติที่มีพื้นฐานของสันติภาพอยู่ภายในใจตลอดเวลา ชาวไทยรู้จักสันติภาพตั้งแต่เช้าของวันรุ่งขึ้น

ผู้ทำเพลง “จะมา (สร้างองค์พระ) ก็รีบมา”

หมดเวลามีแต่ Idea ถึงเวลา I do ก่อนจะสายเกินไป

หากลูกใช้เวลาหาทรัพย์หรือใช้เวลากับ Idea ความคิดที่จะทำ โดยไม่ลงมือ I do คือทำสักที สิ่งที่เกิดขึ้นก็คือความเสียดายและเสียใจไปตลอดชีวิตแน่นอน เพราะบุญใหญ่สร้างพระนี้คุณแม่อาจได้เพียงแค่อนุโมทนา ไม่ได้มีโอกาสจะถวายด้วยมือได้ปลื้มใจด้วยด้วยตัวของท่านเอง”

แม้จะเป็นเพียงชาวนาและคนเลี้ยงวัว ขอสลัดความจนให้พ้นตัว ด้วยการ...

สร้างองค์พระ ปิดเจดีย์ : แม้จะมีโอกาสไม่บ่อยครั้งนักที่ชีวิตของลูกจะได้ถือเงินหมื่น จริงอยู่ที่มันอาจจะดูไม่มากสำหรับคนอื่น แต่มันมากสำหรับชาวนาที่ขออาศัยนาคนอื่นทำและคนเลี้ยงวัวผู้อาศัยอยู่ในบ้านไม้อันคร่ำคร่าหลังคาสังกะสี ทานน้ำพริกผักต้มประทังชีวิตแบบพออยู่ แต่ลูกก็ไม่เคยนึกเสียดายเงินก้อนนี้เลย วันข้างหน้าจะมีกินหรือไม่มีกินลูกไม่คิด เพราะลูกเชื่อมั่นว่า ถึงอย่างไรบุญก็ไม่ทอดทิ้งให้ตกระกำลำบากอย่างแน่นอน