ยอดอุปัฏฐาก ยอดกตัญญู

อานุภาพแห่งบุญ ยิ่งใหญ่ไม่มีประมาณ เกินกว่าที่เราจะคาดคำนวณได้...เมื่อเราละจากกายมนุษย์นี้แล้ว บุญจะเป็นพลวปัจจัยหนุนนำให้เรามีความสุขในชีวิตหลังความตาย...มาร่วมกันศึกษาผลแห่งบุญ ในแบบของโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา

กิงฉันทชาดก ชาดกว่าด้วยโทษที่ฉกฉวยเอาประโยชน์ของคนอื่น

ในความยาวนานเป็นอสงไขยแห่งห้วงอนันตจักรวาลนี้ ทุกชีวิตล้วนเคยเกิดและตายมานับครั้งไม่ถ้วนจนกระดูกของคนนับได้ว่ากองเท่าภูเขาและสูงใหญ่ได้เท่ากับผู้อยู่ใกล้ตัวที่ต้องร่วมกรรมต้องกันมาทุกชาติทุกชีวิต มีความเป็นไปเช่นนี้เหมือนกันหมด

ปรโลกนิวส์ ตอน โยมพ่อรังสรรค์ ตายแล้วไปไหน ตอนที่ 1

คำถามข้อที่ 1 โยมพ่อตายแล้วไปไหน ท่านมีคตินิมิตเป็นอย่างไร ได้รับบุญที่พระลูกชายทั้งสองอุทิศไปให้หรือไม่ และมีข้อความใดฝากมาถึงครอบครัวบ้างไหมครับ

ปรโลกนิวส์ ตอน สาส์นจากเทพบุตรพัฒนะ ตอนที่ 3

ต่อจากตอนที่แล้ว.....หลังจากที่ท่านเทพบุตรใหม่ ได้เดินทางกลับไปที่วิมานบนสวรรค์ชั้นดุสิตแล้ว ท่านเทพบุตรใหม่ก็ได้ฝากสารแห่งความรักและปรารถนาดี มาถึงตัวลูกและลูกๆ ทุกคนในทำนองที่ว่า...

ปรโลกนิวส์ ตอน สาส์นจากเทพบุตรพัฒนะ ตอนที่ 2

ทันทีที่กายละเอียดสามีของตัวลูกได้ค่อยๆ ลืมตาขึ้น ตัวเขาก็ได้พบกับสิ่งอัศจรรย์ที่ตัวเขาไม่เคยเห็นแบบจะๆ มาก่อนในชีวิต ซึ่งสิ่งอัศจรรย์ที่ว่านั้นก็คือ........

ปรโลกนิวส์ โชคดีได้เกิดเป็นพ่อพระ ตอนที่ 6

ภายหลังจากที่โยมพ่อของลูกได้ไปบังเกิดเป็น “เทพบุตร ภุมมะเทวาระดับทั่วๆ ไป” แล้ว ด้วยผลแห่งบุญที่พระลูกชายของท่านได้ตั้งใจบวชสร้างบารมีอย่างเต็มที่เต็มกำลัง แบบไม่มีข้อแม้ข้ออ้างและเงื่อนไขมาเป็นระยะเวลา 9 พรรษานี้เอง จึงเป็นผลทำให้

ปรโลกนิวส์ ตอน โยมพ่อ........เพิ่มหรรษา ตอนที่ 2

ภายหลังจากที่โยมพ่อของลูกได้เสียชีวิตไปแล้ว ท่านก็ได้ไปบังเกิดเป็นเทพบุตรคนธรรพ์ระดับกลางอยู่ในสวรรค์ชั้น จาตุมหาราชิกา

ปรโลกนิวส์ ตอน ปาณาติบาต พิฆาตปลา ตอนที่ 2

หลังจากที่พระธรรมกายได้เมตตาไปโปรดและสอนวิธีการนั่งสมาธิให้กับท่านเทพบุตรคนธรรพ์ระดับทั่วไป หรือโยมพ่อของลูก ที่วิมานไม้สีทองของท่านในสวรรค์ชั้นจาตุมหา ราชิกาแล้ว ท่านเทพบุตรคนธรรพ์ หรือโยมพ่อของลูก ก็ได้

ทำไมชาวโลกจึงเรียกเราว่าตถาคต

ตถาคตย่อมกล่าว ย่อมแสดงซึ่งสิ่งใดในระหว่างนี้ สิ่งนั้นทั้งหมดย่อมเป็นอย่างนั้นทีเดียว ย่อมไม่เป็นอย่างอื่น เพราะฉะนั้นชาวโลกจึงเรียกว่า ตถาคต

นิมมานรดี

ดูก่อนสารีบุตร ในการให้ทานนั้น บุคคลไม่มีความหวังให้ทาน ไม่มีจิตใจผูกพันในผลแห่งทานแล้วให้ทาน ไม่มุ่งการสั่งสมให้ทาน อีกทั้งไม่ได้ให้ทานด้วยความคิดว่า “เราหุงหากินได้ แต่สมณะ หรือพราหมณ์ทั้งหลาย ไม่ได้หุงหากิน การไม่ให้ทานแก่สมณะหรือพราหมณ์ทั้งหลาย ย่อมเป็นการไม่สมควร” แต่ให้ทานด้วยคิดว่า “เราจักเป็นผู้จำแนกแจกทานเช่นเดียวกับท่านฤาษีทั้งหลาย ผู้ที่ได้เคยจำแนกแจกทาน ตามแบบอย่างของบัณฑิตนักปราชญ์ในกาลก่อน บุคคลนั้นให้ทานด้วยอาการอย่างนี้แล้ว เมื่อทำกาลกิริยาตายไป ย่อมเข้าถึงความเป็นสหายแห่งเทวดาทั้งหลาย ในสวรรค์ชั้นนิมมานรดี