โจ๊ะ จ๊ะ จริงๆ, เธอต้องรับผิดชอบ

อุทาหรณ์ของวิบากกรรม...ชายคนหนึ่ง จู่ๆก็ตายไปเฉยๆ แบบที่ชาวบ้านเรียกว่า “ไหลตาย” ก่อนที่เขาจะตาย ภรรยาของเขาได้ฝันว่าสามีได้มาบอกลา เพราะมีคนตามมาเอาชีวิต เบื้องหลังของเรื่องนี้ คือ อะไร…หญิงชราผู้หนึ่ง ก่อนตายเธอต้องทุกข์ทรมานมาก ตามร่างกายมีรอยแผลไหม้ แผลเน่าเฟะ ตกสะเก็ดเหมือนเกล็ดปลา ตาบอด เป็นใบ้ มือหงิกงอ นอนเป็นอัมพาตอยู่หลายปี...วิบากกรรมใดทำให้เธอเป็นเช่นนี้...ที่นี่...มีคำตอบ

ไชยาจะจี๊ชา

สุราพาให้ทุกข์...ครอบครัวหนึ่ง ต้องกระจัดกระจายแยกย้ายไปคนละทิศละทาง เพราะพ่อบ้านติดสุรา เมื่อเมาแล้วก็ชอบทุบตีภรรยา แม้จะตั้งครรภ์อยู่ก็ไม่ละเว้น...มาร่วมกันศึกษาเรื่องราวชีวิตของผู้หญิงคนหนึ่ง เธอเป็นลูกกตัญญู ดูแลแม่เป็นอย่างดี แม้ในยามเจ็บป่วย จนถึงเสียชีวิตแล้ว เธอก็ยังรักษาศีล นั่งสมาธิ อุทิศบุญนี้ให้แก่แม่ของเธอ...ด้วยความที่เป็นคนรักบุญ แม้ต้องไปใช้ชีวิตในต่างแดน แต่เธอก็ยังแสวงหาเนื้อนาบุญ...ปัจจุบัน เธอเป็นผู้นำบุญ ที่ประเทศเยอรมัน

คำสอนของแม่หลวง

"...ความเจริญทางด้านวัตถุ ทำให้โลกของเรามีความก้าวหน้าและสะดวกสบายขึ้นอย่างยิ่ง จึงต้องนับว่าความเจริญทางวัตถุนี้เป็นสิ่งจำเป็นและสำคัญมากสำหรับชีวิต แต่ชีวิตของเรายังต้องการความเจริญอย่างอื่นด้วย คือความเจริญด้านจิตใจ ซึ่งสำคัญและจำเป็นไม่น้อยไปกว่าความเจริญทางวัตถุเลย..." (พระราโชวาทในพิธีพระราชทานปริญญาบัตรการศึกษาวิชาพยาบาล วันที่ 31 ก.ค.2510)

นั่นคุณแคแสดรึ !

คุณเคยขี้เกียจนั่งสมาธิหรือไม่? คุณเคยสมาทานศีล 8 แล้วยังพกดินสอเขียนคิ้ว กับอายแชโดว์หรือไม่? ประสบการณ์จริง กับกัลยาณมิตรท่านหนึ่ง ผู้ได้รับคำเตือนจาก ผอ-สระ-อี "ผี" ที่อาศัยอยู่ ณ ต้นแคแสด ดอยสุเทพปุย ซึ่งคอยทำหน้าที่เป็นกัลยาณมิตร ตักเตือนคนขี้เกียจนั่งสมาธิ เพื่อที่จะขอส่วนบุญ ให้ตนเองมีสภาพที่ดีขึ้น ส่วนเรื่องราวจะเป็นที่น่าสยดสยอง ขนพองสยองเกล้าเพียงใด กรุณาอย่ากระพริบตาในกรณีศึกษากฎแห่งกรรม ... ตอน ... "นั่นคุณแคแสดรึ !?!"

แม่ครูจูหลิง/ภรรยา ปธ.ศาลฎีกา-ผบ.ทบ.ได้รับเลือกเป็นแม่ดีเด่นปี 49

ทาลิปสติกทีไร เกือบตายทุกที

นอกจากนี้ตั้งแต่โตเป็นสาว เริ่มรู้จักทาลิปสติก แต่ลูกทาลิปสติกไม่ได้ เกือบทุกครั้งที่ลูกทาลิปสติกไม่ว่ายี่ห้อไหน ชนิดไหนก็ตาม พอทายังไม่ทันทั่วปาก ลูกแทบขาดใจตาย

มันเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต

ลูกก็ต้องพยายามทำหน้าที่ของแพทย์ให้สมบูรณ์ ด้วยการรักษาทั้งกายและใจของผู้ป่วยด้วย คือ ทางกายลูกก็รักษาไปตามหลักวิชาของแพทย์ , ส่วนทางใจก็ให้แนะนำผู้ป่วยให้รู้ว่าโรคทั้งหลายล้วนเกิดจากวิบากกรรมทั้งสิ้น , และคนเรามีความเจ็บ, ตายเป็นธรรมดา , ดังนั้นก็ให้แนะนำผู้ป่วยให้รักษาใจด้วยการ ระลึกนึกถึงบุญที่ได้ทำมา แล้วสวดมนตร์เจริญสมาธิภาวนา , ถ้าลูกทำได้อย่างนี้ ลูกก็จะได้ชื่อว่าเป็นหมอพระโพธิสัตว์จ่ะ !

ชีวิตโลเล ก็เหมือน เรือที่เหออกจากเส้นทาง

วันเผาคุณตาลูกรับไม่ได้จริงๆเลยค่ะ ตอนนั้นรู้เลยว่าหัวใจสลายเป็นอย่างไร ลูกจำได้ว่า ลูกจะวิ่งเข้าไปในเมรุ จะไปพร้อมกับคุณตา ดีแต่ว่ามีคนคว้าไว้ได้ทัน ลูกรู้สึกว่า “อะไรกันคนที่มีร่างกาย เห็นๆกันอยู่ เผาไปแล้วไม่เหลืออะไรเลย” ลูกเสียใจมากเลยค่ะกับความสูญเสียครั้งแรกในชีวิต

ขอเขามาได้เดี๋ยวเดียว

หลังจากที่คุณหมอได้พิสูจน์ว่าคุณปู่เสียชีวิตแล้ว อยู่ดีดี เวลาประมาณ 3 ทุ่ม คุณปู่ก็ฟื้นขึ้นมา แล้วพูดกับพ่อของลูกว่า....

ขาดฉันแล้วเธอจะรู้สึก

มีครั้งหนึ่ง ขี้เมาที่กินเหล้าด้วยกัน ตามมาขอลูกจากสามีถึงที่บ้าน สามีของลูกก็ร้องไห้ แล้วบอกกับชายคนนั้นว่า “แล้วแต่ตัวลูก” ลูกจึงไล่ชายคนนั้นไป ไม่ว่าลูกจะทำให้สามีเสียใจแค่ไหน เขาก็ไม่เคยโกรธลูกเลย เวลานั่งรถไปด้วยกัน เขาก็จะเปิดเพลง “วันใดขาดฉันแล้วเธอจะรู้สึก” ลูกเห็นน้ำตาของเขา ไหลลอดแว่นออกมา ลูกจำได้ติดตา