ทศชาติชาดก เรื่องมโหสถบัณฑิต ผู้ยิ่งด้วยปัญญาบารมี ตอนที่ 14

เมื่อนายโคฬกาฬนึกถึงภรรยาสุดที่รักที่กำลังถูกชิงตัวไป จึงรีบวิ่งลงไปในน้ำไปได้หน่อยหนึ่งก็กลับขึ้นมาอีกเพราะความกลัว ครั้นรวบรวมความกล้าได้อีกครั้ง ก็รีบวิ่งลงไปในแม่น้ำอีกหนด้วยความโกรธ กระโจนลงไปด้วยปลงใจว่าจะเป็นหรือตายก็ช่างเถิด ขอเพียงให้ได้ภรรยาคืนมา เหตุการณ์จะเป็นอย่างไรต่อนั้น...

วิบากกรรมปาณาติบาตอันโหดเหี้ยม

ชายคนหนึ่งต้องเสียชีวิตด้วยวัยเพียง 41 ปี ก็เป็นเพราะผลแห่งวิบากกรรมปาณาติบาตอันโหดเหี้ยมที่ตัวเขาได้เคยทำไว้ในอดีตชาติ

จะเป็นอย่างไร เมื่อตายแล้ว ตอนที่ 19

พระอาจารย์หัวหน้างานของลูกจึงได้ดำเนินแผนถัดไป ด้วยการสั่งให้หน่วยดักซุ่มยิงโจมตี ยิงธนูใส่กลุ่มโจรที่มีอาวุธพร้อมมือในทันที

มโหสถบัณฑิต ตอนที่ ๑๓ ( ปัญญาประเสริฐกว่าทรัพย์ )

เสนกะทูลว่า " ข้าแต่พระมหาราชเจ้า มโหสถยังเด็ก แม้ทุกวันนี้ปากของเธอยังไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม มโหสถจะรู้อะไร ฝูงนกบินไปบินมาตามต้นไม้ในป่าที่มีผลดกฉันใด ชนเป็นอันมากย่อมคบหาสมาคมผู้มั่งคั่งมีโภคทรัพย์มาก เพราะความต้องการด้วยทรัพย์ ฉันนั้น เพราะฉะนั้น คนมีสิริสมบัติเท่านั้นเป็นคนประเสริฐ "

เมื่อหมดบุญ แม้อยากทำบุญ ก็ยังทำได้ยาก

เวลาคนหมดบุญ ก็มักจะมีแต่เรื่องไม่สบายใจ มีเหตุให้เสียทรัพย์ มีภาระจนไม่มีเวลา หรืออาจป่วยจนจะลุกไปทำบุญไม่ไหว.....

เหตุใดลูกจึงมีนิสัยทำบุญแบบเงินไม่หมดไม่กลับ

การทำบุญหนึ่งล้านบาท ด้วยใจใสเหมือนกัน แต่ทรัพย์ที่หามาได้ยากลำบากต่างกัน จะมีอานิสงส์แห่งบุญต่างกันหรือไม่ และการทำบุญจะส่งผลเร็วหรือช้า ขึ้นอยู่กับปัจจัยใดบ้างคะ

การกู้ยืมเงินมาทำบุญจะได้บุญมากน้อยแค่ไหน

ในกรณีที่เราไม่มีเงินทำบุญ แต่มีคนทำบุญให้เป็นชื่อเรา แล้วเราก็มีจิตยินดีเสมือนเป็นเงินของเราเอง และอนุโมทนากับเขา เวลาสมบัติเกิดขึ้นกับเรา จะมีเงื่อนไขใดๆ หรือไม่คะ

ความอัศจรรย์แห่งมนต์ ๒

ชนทั้งหลาย ย่อมรดผู้ที่มีความทุกข์ด้วยน้ำใด ชนทั้งหลายย่อมรดผู้ที่เร่าร้อนด้วยน้ำใด เราจักตายในท่ามกลางน้ำนั้น ภัยเกิดแต่ที่พึ่งอาศัยแล้ว

มหาเสนาบดี ผู้ยิ่งใหญ่ ตอนที่ 14

ภายหลังจากท่านมหาเสนาบดีได้สำเร็จการศึกษาวิชาทหารแล้วท่านก็ได้รับคำสั่งด่วนพิเศษให้ไปประจำการอยู่ในหน่วยทหารที่หัวเมืองแห่งหนึ่งในทันทีส่วนว่าจะไปที่ไหนนั้น ติดตามได้ในตอนนี้

ทศชาติชาดก เรื่องมโหสถบัณฑิต ผู้ยิ่งด้วยปัญญาบารมี ตอนที่ 59

พระเจ้าวิเทหราชทรงสดับแล้ว ก็ทรงหนักพระทัยอยู่มิใช่น้อย เพราะตัวอย่างของโครวินทเศรษฐีที่ท่านเสนกะยกอ้างมานั้น พระองค์ก็ทรงทราบดี แม้นใครๆก็รู้จักทั่วบ้านทั่วเมือง เป็นข้อยืนยันมั่นคงว่า บุคคลผู้ไม่มีศิลปะ ไม่มีพวกพ้อง แม้รูปร่างจะไม่สมประกอบก็ตามที แต่ขอให้มีทรัพย์เพียงอย่างเดียวเท่านั้น อำนาจของทรัพย์ย่อมอำนวยสุขให้อย่างมหาศาล