ที่พึ่งภายใน
วันนั้น ผมนั่งสมาธิตามที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อนำนั่ง ผมประทับใจน้ำเสียงของพระเดชพระคุณหลวงพ่อมากครับ เพราะฟังแล้วนุ่มนวล อบอุ่น ให้ความรู้สึกปลอดภัย และทรงพลัง ฟังเพลินอย่างไร้ความคิดในสิ่งอื่นใดทั้งสิ้น ผมจัดท่านั่งสบายๆ วางใจเบาๆ ไม่คิดอะไร ตัวก็เบา โล่ง โปร่ง สบาย ขยาย สว่าง สามารถรวมใจที่ศูนย์กลางกายได้ แล้วสักครู่ ก็มีองค์พระแก้วใสผุดที่ศูนย์กลางกาย
สุราปานชาดก ชาดกว่าด้วยโทษของการดื่มสุรา
พวกดาบสดื่มสุราแล้วก็เมามายไม่ได้สติ บางพวกลุกขึ้นฟ้อนรำ บางพวกขับร้อง รุ่งเช้าพอสร่างเมา ฤาษีพากันตื่นเห็นอาการอันวิปปริตของตนนั้น ต่างก็ร้องไห้คร่ำครวญ “ โธ่ พวกเราไม่ได้กระทำอันสมควรแก่บรรพชิตเลย แล้วถ้าอาจารย์รู้จะเสียใจเพียงไร ที่มีศิษย์ทำตัวเยี่ยงนี้ ”
จีนเจ๋งจัดตั้งชมรมหัวเราะ ไล่อารมรณ์เครียดวิกฤตศก.โลก
อานุภาพหลวงปู่ ตอน หลวงปู่หยั่งรู้..อนาคต
หลวงปู่..ท่านเป็นผู้มีญาณทัสสนะแม่นยำโดยไม่ผิดพลาดคลาดเคลื่อนเลยแม้แต่น้อย อีกทั้งท่านยังรู้อดีต ปัจจุบัน อนาคต ซึ่งไม่ว่าเรื่องนั้น..จะเป็นเรื่องที่เกี่ยวกับตัวท่านเอง ลูกศิษย์ลูกหา หรือเกี่ยวกับประเทศ โลก คือ ตลอดทั้งนิพพาน ภพ 3 โลกันต์
แม่พระในบ้าน
พระคุณของแม่ หน้าที่ของลูกที่ดีและการตอบแทนพระคุณของแม่จะตอบแทนท่านได้อย่างไรบ้าง?
ปลูกฝังนิสัยในแบบญี่ปุ่น
ประเทศญี่ปุ่นถือเป็นประเทศที่คนส่วนมากมีระเบียบวินัย และตรงต่อเวลาเป็นอย่างมาก แต่เราจะนำข้อดีต่างๆของชาวญี่ปุ่นมาปรับใช้และพัฒนาตนเองได้อย่างไร? และทำไมประเทศญี่ปุ่นขึ้นชื่อว่าเป็นประเทศผู้นำทางด้านเศรษฐกิจ?เป็นเพราะความมีระเบียบวินัยหรือความรับผิดชอบตรงต่อเวลา
ข้อคิดจากความตาย
ตายแล้วฟื้นได้จริงหรือ? แล้วในส่วนการทำพิธีกงเต็ก ด้วยการเผาบ้านกระดาษ เผารถกระดาษ กับการทำบุญกรวดน้ำไปให้ผู้ตาย อย่างไหนได้บุญมากกว่ากัน บุญจะส่งถึงคนตายได้อย่างไร?
วันแห่งความรัก
วันแห่งความรัก ในเดือนกุมภาพันธ์ เป็นเดือนที่อบอวลไปด้วยการแสดงถึงความรัก ความห่วงใยถึงคนที่เราปรารถนาดีและอยากให้เขามีความสุข และเป็นที่รับรู้กันทั่วโลก ว่าวันที่ 14 กุมภาพันธ์ เป็นวันแห่งความรักหรือวันวาเลนไทน์ (Valentine’s Day) อันว่าความรักนั้น เป็นสิ่งที่อยู่คู่กับมนุษย์มาช้านาน และมนุษย์ทุกคนล้วนมีความรักอยู่ภายในใจมากหรือน้อยแตกต่างกันไป
โลกไม่เงียบของแอนิเมเตอร์หูดับ
ทศชาติชาดก เรื่องสุวรรณสาม ผู้ยิ่งด้วยเมตตาบารมี ตอนที่ 17
ฤษิณีผู้เป็นมารดา ได้ยกเท้าทั้งสองขึ้นกอดไว้แนบอก แล้วพร่ำรำพันอยู่ว่า “โธ่ พ่อสามะของแม่ เจ้าต้องมานอนเกลือกเปื้อนฝุ่นทราย ถูกทิ้งไว้ในป่าใหญ่ ดุจดวงจันทร์ดวงอาทิตย์ตกลงสู่ผืนดินเสียแล้ว โลกนี้ช่างไม่ยุติธรรมเสียเลย...พ่อสามะผู้งดงามของแม่ เจ้ามาหลับใหลเหมือนคนเมาสุราไม่ยอมลุกขึ้นสักที เจ้าขัดเคืองใครหรือจึงไม่ยอมพูดจาอะไรกับแม่บ้างเลย”
