รักต้องสู้...เพราะเรายังมีศูนย์กลางกายอยู่

เขาโมโหมากจนหยิบปืนมาจ่อที่ลำคอด้านซ้ายและพูดว่า..มึงอยากตายใช่มั้ย..ลูกนึกว่าเป็นการล้อเล่นซึ่งปกติเขาชอบเล่นปืนอยู่แล้ว และแล้วสิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น.....เขายิงลูกจริงๆ ลูกรู้สึกเหมือนตัวลูกกำลังลอยเคว้งคว้าง รอบตัวมืดไปหมดจนไม่สามารถขยับตัวได้ ไม่รู้สึกเจ็บ

柔声说爱

คุณอาของลูก เป็นชาวคริสต์ ท่านมีการงานดี จนได้เป็นถึงผู้ว่าราชการจังหวัด ต่อมาท่านได้ปราบปรามยาเสพติดอย่างเข้มแข็ง กระทั่งถูกลวงไปฆ่าในโรงแรมอย่างอเน็จอนาจ และอำพรางคดีว่าเป็นเรื่องชู้สาว เป็นข่าวใหญ่หน้า 1 ในหนังสือพิมพ์อยู่นาน กระทั่งผู้ทำความผิดถูกจับ

เด็กไทยยุคไฮเทค

บ่อยครั้งลูกนึกยอมแพ้และไม่ เข้าใจว่าทำไมยิ่งสร้างบุญ ชีวิตยิ่งตกต่ำจนไม่เหลืออะไรเลย รู้สึกมืดมนไปหมดเหมือนกับท้องฟ้าที่ดำสนิท แม้ลูกท้อแท้อย่างถึงที่สุดแต่ก็ยังไม่ยอมพ่ายแพ้ต่อชะตากรรม และเลือกที่จะสู้ตาย เปลี่ยนความท้อแท้เป็นความท้าทาย สุดท้ายลูกก็พบว่าวิธีแก้ไขความท้อแท้ที่ดีที่สุด คือ เลิกคิดถึงมัน และปลุกกำลังใจให้ลุกโชติช่วงขึ้นขึ้นมาแล้วมุ่งหน้าทำบุญต่อไป ด้วยความเชื่อมั่นว่าสักวันบุญจะต้องส่งผลอย่างแน่นอน

其实，你要负责

เมื่อก่อนลูกจะชอบเรื่องการทำนายทายทัก แต่หลวงพ่อบอกว่าเป็นสิ่งไม่ดีลูกจึงเลิกศึกษา และพอลูกตัดสินใจเข้ามาช่วยงานในวัด คนที่อยู่ภายนอกก็จะว่า ลูกเป็นโรคคลั่งศาสนา ขี้เกียจ ไม่มีปัญญาหางานทำ ต้องมาอยู่วัด แต่คำพูดเหล่านั้นไม่ได้สะเทือนใจลูกแม้แต่เล็กน้อย เพราะลูกรู้ว่า บุญทุกบุญที่ลูกได้ทำ มีเงินเป็นพันล้านก็หาซื้อไม่ได้

献给一个人

พ่อเป็นคนรักการอ่านมาก ท่านสามารถใช้ภาษาอังกฤษ จีนกลาง จีนกวางตุ้ง และจีนแต้จิ๋วได้เป็นอย่างดี ที่แปลกมากคือ พ่อไม่ชอบอาบน้ำ ล้างมือ เข้าห้องน้ำแล้วไม่ชอบราดน้ำ ชอบอยู่ในที่รกๆ ชอบเก็บของที่เขาทิ้งไว้ตามถนน ถังขยะ เอามาเก็บไว้ในบ้านเฉยๆ

顽皮皮的女孩

พออายุได้ 5 ขวบ จู่ๆก็มีเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆสูงเท่าเข่าแต่งตัวน่ารักมาก มาวิ่งเล่นกับลูกดูเธอระวังตัวมาก สัก พักลูกก็คิดในใจว่า เราจะจับตัวเด็กคนนี้ไปให้แม่ดู พอคิดจบเด็กคนนั้นก็วิ่งจู๊ดหายเข้าไปในพุ่มเถาวัลย์เตี้ยๆที่เลื้อยอยู่ ข้างรั้ว 7 ขวบก็คุยกับปลาช่อนรู้เรื่อง ปลาบอกว่า“ปล่อยฉันไปเถอะ อย่าทำอะไรฉันเลย ฉันยังมีลูกเล็กๆต้องดูแล” ลูกได้ยินดังนั้นก็ใจอ่อน “ปล่อยก็ได้ เธออยู่นิ่งๆนะเดี๋ยวเธอจะเจ็บ”

三轮车夫

在七十年前的中国，我在农夫的家庭中出生，当我差不十岁多时就爆发了战争。父亲被征入伍，母亲就带我和三个妹妹乘船到了泰国。我们逃亡到泰国，后来父亲也跟着我们一起逃到泰国来。父亲受雇当三轮车夫，母亲受雇在家纺纱和织布。直到每个孩子长大而有自己的工作，父母亲就退休了。当母亲年纪大时，就患了糖尿病，然后她跌倒，臀部的骨头破裂要入医院开刀而治疗约两个月就往生，享年七十四岁。

香发的小朋友

ศีรษะของเขาจะมีกลิ่นฉุนมาก เหมือนคนไม่ได้สระผมมาเป็นอาทิตย์ ต้องสระผมทุกวัน แต่พอสระผมผ่านไปได้ประมาณ 2 - 3 ชั่วโมง ผมก็จะมีกลิ่นเหม็นสาบ เหมือนไม่ได้สระผมเป็นอาทิตย์กลับมาอีก

要舍弃心、爱有钱

หลังจากแม่จากพ่อมาแล้ว ตั้งแต่ตัวลูกอายุได้ 2 ขวบ จนลูกอายุได้ 9 ขวบ แม่ก็ได้มาเจอกับพ่อเลี้ยง และพ่อก็ได้เขียนจดหมายถึงแม่อนุญาตให้แม่มีสามีใหม่ได้ โดยที่พ่อต้องตัดใจลา

我的丈夫，谁别碰

每个女生都不想当大老婆，但此地位是由丈夫给予的。所以我只能无奈地接收了原配的地位。这令我感觉，从此以后再也没有收到快乐小姐的邀请卡了。最能形容我当时的感受即是：脑跟心在斗争。但最后因得到了不大老师的法药，医治了我的心灵，以毅力添满了它，把痛苦化成宇宙中最好的快乐。