水牛的眼泪

我母亲是个华裔，以前都不信仰寺院。直到佛历2540年，母亲被判破产，且财产被没收了。所以我就请母亲去樯麦府打坐，回来后母亲能获得融资，奇迹般的还清了债务。自此母亲就信仰了寺院，母亲曾在这地区经营最大的卖牛、水牛肉生意，长达了三十年的时间，交易量最多的一天，能卖了三十至四十头牛。母亲的责任是下令宰杀牛只，几乎是在三十年里的每一天，但后来母亲也逐渐减少，到一天只卖七至八头牛。

女生的尊严

ตัวลูกเอง ตลอด ๒๐ กว่าปีที่ได้มาสร้างบารมีกับพระเดชพระคุณหลวงพ่อและหมู่คณะ ลูกมีความสุขมาก แต่เมื่อ ๖-๗ เดือนก่อนจนถึงปัจจุบัน ความสุขนั้นหายไปส่วนหนึ่งทีเดียว เพราะลูกป่วยเป็นโรคภูมิแพ้กำเริบอย่างมาก ผิวหนังเป็นผื่นแดงไปทั่วตัวรวมทั้งใบหน้า มีอาการคันที่ผิวหนัง ตลอดทั้งศีรษะและตามตัว โดยเฉพาะอย่างยิ่งในเวลากลางคืน จะมีอาการคันมากๆ

为什么我会在牌桌上出生

เรื่องขอเด็กที่เกิดมากลางวงไพ่ และโตมากับวงไพ่ ...ความไม่รู้ที่ทำให้เกือบต้องไปอยู่ในปรโลก ...กุมารทองจอมซนที่เหมือนเป็นส่วนหนึ่งในบ้าน ...พบกับโรคภัยที่มากับการดื่มสุรา ...ความทรมานของคนที่ถูกถอนฟันจนเกือบหมดปาก และคำถาม 1. ทำไมข้าพเจ้าจึงต้องเกิดในวงไพ่ ครอบครัวแตกแยกและต้องพลัดพรากจากพี่ชาย 2. กรรมใดทำให้คุณแม่ป่วยเป็นไทรอยด์ จะทำบุญอย่างไรให้ดีขึ้น 3. การเข้าวัดแบบมีคนชวนกับไม่มีคนชวน สร้างบุญมาต่างกันอย่างไร..

把心意脱离色身

ครั้งหนึ่งเธอได้สอนเด็กนักเรียนในชั้นให้นั่งสมาธิ นึกถึงดวงแก้วองค์พระ พอหมดเวลานั่ง เธอได้ทักเด็กว่า ทำไมถึงได้แต่นึกไปห้างสรรพสินค้าอยู่เล่า ทำเอาเด็กในชั้นหัวเราะสนุกสนานเพราะเธอรู้วาระจิตเด็ก นอกจากนี้ เธอยังได้ยินเสียงของคนโทรศัพท์ซึ่งยืนอยู่ห่างไกลจากเธอ เห็นคนที่อยู่อีกห้องหนึ่งว่ากำลังทำอะไรอยู่สามารถบอกได้อย่างถูกต้อง บางทีก็รู้ว่านกกำลังคุยอะไรกัน

你的方法比较慢，我的比较快

ท่านได้เคยพบกับหลวงปู่วัดปากน้ำ ซึ่งหลวงปู่ท่านได้พูดว่า “ของท่านนะมันช้า เอาของเราดีกว่า” แล้วท่าน (หลวงปู่วัดปากน้ำ) ก็สอนภาวนาให้หลวงลุง

杂烩饭、木乃伊

我是瑞伊府一所医院的院长，是物理治疗的专科。这所医院的气氛相当温馨，充满着笑容、悦语与恭敬合十问候，因为这所医院装了法星，收看DMC卫星频道。每一个月我们的医院都会举办供僧、持戒，让工作人员、病人与亲戚一起共修，且有放生活动，例如牛、鱼和其他的动物。接着我想介绍自己的个案如下

顽皮皮的女孩

พออายุได้ 5 ขวบ จู่ๆก็มีเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆสูงเท่าเข่าแต่งตัวน่ารักมาก มาวิ่งเล่นกับลูกดูเธอระวังตัวมาก สัก พักลูกก็คิดในใจว่า เราจะจับตัวเด็กคนนี้ไปให้แม่ดู พอคิดจบเด็กคนนั้นก็วิ่งจู๊ดหายเข้าไปในพุ่มเถาวัลย์เตี้ยๆที่เลื้อยอยู่ ข้างรั้ว 7 ขวบก็คุยกับปลาช่อนรู้เรื่อง ปลาบอกว่า“ปล่อยฉันไปเถอะ อย่าทำอะไรฉันเลย ฉันยังมีลูกเล็กๆต้องดูแล” ลูกได้ยินดังนั้นก็ใจอ่อน “ปล่อยก็ได้ เธออยู่นิ่งๆนะเดี๋ยวเธอจะเจ็บ”

如果我富裕

วันหนึ่งเมื่อเลิกงานแล้ว ลูกก็จะเดินทางกลับหอพัก ได้ข้ามถนนไปจนถึงเกาะกลางถนน ตอนนั้นลูกไม่ได้มองซ้ายเลย ว่ามีรถหรือไม่ ลูกได้ก้าวขาออกไปแล้วหนึ่งข้าง แต่เหมือนมีคนผลักขึ้นมาที่เกาะกลางถนน และ.....ในเสี้ยววินาทีนั้นค่ะ มีรถเก๋งวิ่งผ่านหน้าลูกไปอย่างรวดเร็ว โอ้อัศจรรย์ใจมากค่ะ เหมือนมีคนมาช่วยชีวิตไว้

善恶参半

ทุกครั้งที่ลูกไปทำบุญบูชาข้าวพระและบุญใหญ่ที่วัด ลูกจะอธิษฐาน “ขอให้มีบ้านพร้อมที่ดิน และมีรถยนต์ 1 คัน” ต่อมาในปี 2545 อยู่ๆ คุณตาก็ได้ซื้อรถยนต์ให้ลูก 1 คัน โดยที่ลูกไม่เคยเอ่ยปากขอเลยค่ะ และลูกได้รับมรดกจากแม่บุญธรรม เป็นบ้านพร้อมที่ดินค่ะ ลูกจึงสมหวังในคำอธิษฐานทุกอย่าง ลูกจึงเชื่อมั่นในบุญสุดๆ เลยค่ะ

เด็กไทยยุคไฮเทค

บ่อยครั้งลูกนึกยอมแพ้และไม่ เข้าใจว่าทำไมยิ่งสร้างบุญ ชีวิตยิ่งตกต่ำจนไม่เหลืออะไรเลย รู้สึกมืดมนไปหมดเหมือนกับท้องฟ้าที่ดำสนิท แม้ลูกท้อแท้อย่างถึงที่สุดแต่ก็ยังไม่ยอมพ่ายแพ้ต่อชะตากรรม และเลือกที่จะสู้ตาย เปลี่ยนความท้อแท้เป็นความท้าทาย สุดท้ายลูกก็พบว่าวิธีแก้ไขความท้อแท้ที่ดีที่สุด คือ เลิกคิดถึงมัน และปลุกกำลังใจให้ลุกโชติช่วงขึ้นขึ้นมาแล้วมุ่งหน้าทำบุญต่อไป ด้วยความเชื่อมั่นว่าสักวันบุญจะต้องส่งผลอย่างแน่นอน