ซีรีย์ The Middle Way

ดิฉันเคยแพ้ตัวเองอย่างแท้จริง

ดิฉันเก็บอารมณ์ และความชอกช้ำไว้กับตัวเอง ต่อมา มันก็หนักขึ้นๆ จนท่วมท้นหัวใจ ดิฉันโกรธ หดหู่ เหงา มากขึ้น และยอมจำนนให้ชีวิตอยู่กับการดื่ม การไม่รับประทานอาหาร และการทรมานตัวเองในรูปแบบต่างๆ ดิฉันฉุนเฉียวง่ายและว้าวุ่นใจอยู่เสมอๆ และรู้ว่าไม่มีทางที่จะรู้สึกดีขึ้น เพราะดิฉันอยู่กับอารมณ์ดังกล่าว ดิฉันแพ้ตัวเองอย่างแท้จริง

พลังที่หายไป

จนกระทั่งช่วงหลังนี้ ลูกมีความรู้สึกบางอย่างเกิดขึ้นกับตัวเอง คือ รู้สึกเหมือนกับว่าพลังในตัวค่อยๆ หายไป..หายไป...หายไป โดยลูกไม่รู้ว่าเพราะอะไร ทั้งๆที่ลูกก็ออกกำลังกายทุกวัน มีร่างกายที่แข็งแรง แต่ทำไมยังรู้สึกว่าขาดพลัง

จิตสงบ ลมหยุดไหว

ขณะกำลังนั่งสมาธิตามเสียงพระเดชพระคุณหลวงพ่อในวันบูชาข้าวพระ ดิฉันพบความรู้สึกที่หยุดนิ่งจริงๆ คือ ทุกสิ่งรอบตัวและในตัวหยุดหมด เหมือนไม่มีเวลาไม่มีความคิดไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆเลย จากนั้นดิฉันมักนั่งเห็นองค์พระธรรมกายที่ใสและสว่าง ขนาดเล็กประมาณ 2เซนติเมตรบ้าง หรือใหญ่ประมาณ 2เท่าของตัวเองบ้าง

แสงสว่างกลางดวงจันทร์

จุดสว่างกลางดวงจันทร์ ไม่ได้อยู่แบบไร้ที่อยู่ แต่อยู่ในกลางของความว่างทรงกลมที่ใหญ่มาก ดิฉันสัมผัสได้ถึงขนาดอันใหญ่มหึมาของมัน ใหญ่จนกระทั่งบอกไม่ได้เลยว่า มันมีขอบเขตสุดไปถึงไหน จุดสว่างกลางกายได้นำความรู้สึกสุขสงบที่ท่วมร่างกายทุกส่วน เป็นความสวยงามของชีวิตที่ได้ทำสมาธิ และเห็นดวงจันทร์ภายในศูนย์กลางกาย

สมาธิมิใช่แค่เพียงความผ่อนคลาย

สิ่งที่คอร์ส The Middle Way ให้เรานั้น เกินกว่าการผ่อนคลายมาก เพียงเข้าวันที่สองของคอร์ส 4วัน ดิฉันตัวโล่งว่างเหมือนอากาศ แล้วก็ว่างเท่าอากาศ แล้วใจก็สัมผัสกับศูนย์กลางกายได้อย่างรวดเร็ว สิ่งที่เกิดขึ้นต่อมาอีกไม่นานโดยไม่คาดคิดมาก่อนก็คือ ดิฉันได้เห็น กรวยหงาย ปรากฏที่ศูนย์กลางกาย ปลายแหลมลงไปข้างล่าง ดิฉันก็เล่าให้พระอาจารย์ฟังค่ะ ท่านก็ยิ้มๆไม่ยอมบอกใบ้อะไรว่า ทำไมดิฉันถึงได้เห็นกรวยหงายที่ศูนย์กลางกาย

Intermediate รุ่นแรกของโลก

ทุกคนที่มาล้วนมีความตั้งใจ แม้เริ่มตั้งแต่ตีห้า ก็มานั่งสมาธิ สวดมนต์ แผ่เมตตา โดยไม่ขาดเลยแม้แต่คนเดียว แล้วยังจะได้ร่วมตักบาตรในเช้าวันพุธที่ 24 ธันวาคม พ.ศ.2551 และปล่อยโคมลอยเป็นพุทธบูชาในวันศุกร์ที่ 26 ธันวาคม พ.ศ.2551...ด้วย ทุกคน เคารพและศรัทธา พระเดชพระคุณหลวงพ่อมากๆ บางคนทำบุญหล่อรูปเหมือนทองคำ พระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ เป็น M มาแล้วก็มี และต่างมุ่งมั่นจะเข้าถึงธรรมกันทุกคน ในวันนี้ จึงขอนำเสนอผลการปฏิบัติธรรม จากตัวแทนทั้งหมด 4คน ดังนี้

สมาธิเป็นของสากล ทุกคน ทุกเชื้อชาติ

จนกระทั่งเมื่อเร็วๆนี้ เมื่อโครงการ The Middle Way เดินทางมาจัดปฏิบัติธรรมสุดสัปดาห์ที่สหรัฐอเมริกา ลูกจึงติดต่อขอให้มาช่วยจัดที่แอตแลนต้าด้วย ในระหว่างวันที่ 17-19 กรกฎาคม ซึ่งในครั้งนี้มีผู้เข้าร่วม 15คน ล้วนมีผลการปฏิบัติธรรมที่ดี และทำให้ลูกเข้าใจแล้วว่า ไม่ว่าเราจะมาจากประเทศไหน สมาธิเป็นสิ่งที่เข้าถึงได้เหมือนกันหมด

สาวอัศจรรย์แห่งโจฮันเนสเบิร์ก

คุณเคอลีนเล่าว่า “ดิฉันทำใจว่างๆที่ศูนย์กลางกาย แบบไม่ต้องทำอะไรเลย เพียงไม่นาน ร่างกายก็กลืนเข้ากับบรรยากาศ พร้อมกับใจที่นุ่มๆ แล้วบรรยากาศก็ขยายออกไปคลุมเส้นขอบฟ้า...แล้วพระอาทิตย์ก็โผล่ขึ้นมาเอง ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นที่ศูนย์กลางกาย”

สาวอัศจรรย์แห่งโจฮันเนสเบิร์ก ตอนที่ 2

ช่างเป็นชะตาชีวิตที่ไม่ทราบว่าใครลิขิต แม้อยู่ห่างกันไกลเกือบพันไมล์ ข้ามฟ้าข้ามทวีป แต่แล้วในที่สุด ไม่ว่าคุณจะอยู่ที่ใด โครงการดีๆของคุณครูไม่ใหญ่ ได้มาเติมเต็มชีวิตในด้านที่ขาดหายไปของผู้คนทุกมุมโลก แล้วสักวัน...เมื่อชาวโลกได้หันมาทำสมาธิ... สันติภาพภายใน จะต้องแผ่ขยายเป็น สันติภาพภายนอก คือ สันติภาพโลก ในที่สุด อย่างแน่นอน

ความเหมือนบนความแตกต่าง

ประสบการณ์สากลจากการปฏิบัติสมาธิ ในโครงการ The Middle Way โจฮันเนสเบิร์ก จะได้รับการรวมเล่มตามดำริของคุณครูไม่ใหญ่ ซึ่งจะเป็นเครื่องยืนยันว่าบนเส้นทางสายกลาง ความแตกต่างจะหมดไปไปจากโลกนี้ ซึ่ง The Middle Way ของโจฮันเนสเบิร์ก มีความแตกต่างทั้งในเรื่องสีผิว ศาสนา เชื้อชาติ เผ่าพันธุ์ และสาขาอาชีพ แต่ทุกคนได้เข้าถึงความเหมือนที่มีอยู่แล้วในตัวตนของทุกๆคน คือ ที่ศูนย์กลางกายฐานที่เจ็ด

สุขจากสมาธิ...เจอได้ง่ายนิดเดียว

นับเป็นความสำเร็จอีกระดับของโครงการปฏิบัติธรรมพิเศษนานาชาติ The Middle Way ภาคภาษาจีน ซึ่งจัดขึ้นอย่างต่อเนื่อง เป็นครั้งที่19 แล้ว ระหว่างวันที่ 13-19 ธันวาคม พ.ศ.2552 ณ สวนพนาวัฒน์ และเป็นการรวมตัวกันของผู้มีบุญทุกเพศทุกวัย จากอายุน้อยสุด คือ ด.ช.แวร์เรียน และ ด.ญ.เจอรัลดีน อายุ 7ขวบ ไปถึงอาม่านั่งรถเข็นอายุ 85ปี

สมาธิเป็นของสากลที่ทุกคนทำได้

แม้เป็นช่วงเวลาสั้นๆ แต่ผมก็นั่งได้นิ่งแน่นอยู่ที่กลางท้อง ขณะใจหยุด ผมก็ได้เห็นจุดสว่าง ดูมีชีวิตชีวาอยู่ที่ศูนย์กลางกาย ผมรู้สึกว่า สิ่งนี้เชิญชวนให้ผมอยากเข้าไปสำรวจที่ศูนย์กลางกายมากขึ้นครับ ไม่เพียงแค่ผมเท่านั้นนะครับ แต่เพื่อนอีกหลายคนต่างมีผลการปฏิบัติธรรมที่น่าจดจำ