ซีรีย์ ไทย

ชีวิตที่บริสุทธิ์

ตอนนั้นลูกคิดแต่เพียงว่า การนั่งธรรมะนั้นเหมือนกับแม่ไก่กกไข่เท่านั้น ทำไปเบาๆ ไม่ได้คิดอะไร ลูกได้เซตใจให้เป็นซีโร่ (ศูนย์) ไม่คิดเรื่องอะไรทั้งสิ้น สักพักใจของลูกก็ไปรวมที่ศูนย์กลางกายเป็นดวงเดียว ลูกประหลาดใจว่าการรวมใจเป็นหนึ่งมันง่ายอย่างนี้เองหรือ

ธรรมทายาทหญิง รุ่นที่ 26

ลูกและเพื่อนๆจำนวน 408คน ได้เข้ารับการอบรม โครงการธรรมทายาทหญิง รุ่นที่26 เป็นเวลา 46วัน ซึ่งเริ่มโครงการตั้งแต่วันที่ 29 มีนาคม พ.ศ.2552 และจะสิ้นสุดโครงการในวันที่ 13 พฤษภาคม พ.ศ.2552 (พระเดชพระคุณหลวงพ่อดำริให้เริ่มมีการอบรมธรรมทายาทหญิง เมื่อปี พ.ศ.2529)

ดวงกลมใสสว่างที่กลางกาย

คราวนี้ก็ลองอดทนดู พอทนนั่งไปได้สักพัก สภาวะอารมณ์ที่ยากจะอธิบายก็เกิดขึ้น คือ ตัวของผมถูกดูดวูบไปเลย พอดูดไปวัตถุประหลาดก็เกิดขึ้นมา เป็นดวงกลมๆใหญ่มากเหมือนดวงจันทร์ ผมรู้สึกเบาๆลอยๆเหมือนกับตัวเองเป็นดวงกลมดวงนั้น ความเจ็บปวดต่างๆหายไป

ทิ้งทุกอย่าง วางทุกสิ่ง

เวลาใจสบายๆ องค์พระก็ขยายใหญ่กว่าโลก ใจของลูกจรดอยู่ตรงกลางอย่างเดียว องค์พระก็ขยายใหญ่กว่าเดิมจนโลกใบนี้เล็กเหมือนผลมะนาว เวลานั่งสมาธิครั้งต่อๆไปลูกจะเริ่มต้นด้วยอารมณ์สบาย ลูกชอบดูดอกไม้ เช่น ดอกกุหลาบ พอดูแล้วสบายใจ ลูกก็นึกเอาดอกกุหลาบไว้ในท้องแล้วหยุดนิ่งไปเรื่อยๆ

เบาๆเฉยๆง่ายๆ พอนิ่งๆเดี๋ยวก็ดีเอง

ผมโชคดีที่เติบโตในครอบครัวอบอุ่น คุณพ่อคุณแม่จะพาผมไปทำบุญที่วัดใกล้บ้านตั้งแต่จำความได้ ท่านสอนให้ผมสวดมนต์ นั่งสมาธิ ตั้งแต่ตัวเล็กๆโดยมีคุณแม่เป็นแกนนำ ผมเห็นภาพคุณแม่นั่งสมาธิที่ห้องพระจนชินตา แม้ผมจะนั่งได้เพียง 5-10นาที แต่ก็รู้สึกว่านั่งแล้วดีกับตัวเองแถมทำให้เรียนเก่ง

ชีวิตระดับสามดาว

ประสบการณ์ภายในในช่วงแรกๆของการนั่งสมาธิ ลูกก็ง่วงและชอบลุ้น เร่ง เพ่ง จ้อง ให้ตัวเองได้เห็นไวๆค่ะ แต่ก็ไม่ได้อะไรขึ้นมา มีแต่ความเครียด ต่อมาก็เกิดอาการวัยรุ่นปลง นั่งเอานั่ง คือ ไม่ได้คิดอะไรมากมาย แค่ได้นั่งก็ดีแล้ว ไม่ควรมีความคิด เรามีหน้าที่ดู ไม่ใช่ผู้กำกับการแสดง ไม่เจ้ากี้เจ้าการ

สุขจริงหนอ...สุขจริงหนอ

พอลูกวางใจเบาๆนิดเดียว ท่านก็ผุดขึ้นมา ยิ่งมองไปที่กลางองค์พระ ท่านก็ยิ่งขยายใหญ่ขึ้น ตอนนี้นอกจากอาการขยายจะไม่หายไปแล้ว อาการใหม่ก็เกิดขึ้นมาอีก นั่นคือ อาการสุขจริงหนอเจ้าค่ะ...พระเดชพระคุณหลวงพ่อ มันเป็นความสุขยากจะหาสิ่งใดเปรียบปาน เป็นความสุขที่อยากรำพึงรำพันสักล้านครั้ง และลูกไม่อยากให้อาการอย่างนี้หายไปจากชีวิตเลย

คุณค่าในชีวิตลูกผู้ชาย

ชายใดที่ยังลังเลอยู่ ยังไม่คิดอยากจะบวช กระผมอยากบอกว่า ไม่มีอะไรที่มีคุณค่าในชีวิตลูกผู้ชายมากกว่าการบวชอีกแล้วครับ ถ้าบวชแล้วทุกอย่างต้องดีขึ้นอย่างแน่นอนครับ ทุกวันนี้เราใช้ชีวิตเหมือนนักวิ่ง ที่วิ่งไปข้างหน้าอย่างสะเปะสะปะ ไร้จุดหมาย การบวชจะเป็นการจัดระบบชีวิตเราให้ไปสู่จุดหมายปลายทางได้เร็วยิ่งขึ้น มาบวชกันเถอะครับ มาบวชเอาบุญให้ตัวเอง ถวายเป็นพุทธบูชาและอุทิศบุญนี้ให้แผ่นดินครับ

นี่แหละคือชีวิตสมณะ

ก่อนบวชครั้งนี้ กระผมไม่เคยคิดเลยว่าจะบวช เพราะอายุมากและเคยบวชมาแล้ว แต่พอถึงวันสุดท้ายที่ทางวัดพระธรรมกายปิดรับสมัครครั้งแรก จำได้ว่าเป็นเช้าวันอาทิตย์ ขณะที่กำลังล้างถ้วยกาแฟ เพื่อจะเดินทางไปวัดพระธรรมกายตามปกติ กระผมเกิดมีอาการเหมือนมีอะไรบางอย่างจากศูนย์กลางกายบอกให้บวช จึงตัดสินใจไปตามนั้นทันที

บวชวันต่อวัน สุขทั้งวันและสุขทุกวัน

กระผมคิดมานานแล้วครับว่า อยากจะบวชตั้งแต่ตอนอยู่ที่ประเทศพม่า แต่เพราะความจนบีบบังคับทำให้ไม่มีโอกาสได้บวช ชาวพม่าทุกคนจะให้ความเคารพศรัทธาและเทิดทูนพระพุทธเจ้ามาก เวลาเข้าวัดก็ต้องถอดรองเท้า วันโกนวันพระในช่วงเข้าพรรษา ชาวพม่าจะหยุดงานกันทุกคน เข้าวัดไปทำบุญกัน ขนาดวัวควายยังต้องหยุดทำงานเลย ทุกคนต้องเข้าวัด

อันเนื่องมาจากไข่เป็ด

ตอนนี้ใจของกระผมนอกจากจะมีดวงแก้วใสๆแล้ว กระผมยังมีคุณยายอาจารย์อยู่ในใจด้วย และกระผมคิดแต่เพียงว่า จะหาวิธีการอย่างไรที่จะทำกฐินคุณยายให้สำเร็จทันวันที่ 1 พฤศจิกายน พ.ศ.2552 และกระผมก็กำลังทำหน้าที่ชวนคนมาบวชแสนรูปควบคู่กันไปด้วยครับ

สำคัญที่อารมณ์สบาย

วันนั้น เป็นการนั่งระหว่างรอยต่อปี พ.ศ.2550 กับปี พ.ศ. 2551 ลูกนั่งได้อารมณ์สบายเป็นครั้งแรก ในขณะที่พระอาจารย์กำลังนำอธิษฐานจิต ลูกก็เห็นดวงกลมๆผุดขึ้นมา ขนาดเท่าพระจันทร์ลอยเด่นอยู่ข้างหน้า ลูกเกิดวิจิกิจฉา สงสัยว่าตัวเราจะคิดไปเอง ก็ลองหรี่ตาดู แต่ดวงก็ยังอยู่ให้ชื่นชมสักครู่จึงหายไป ลูกถึงกับหลั่งน้ำตาออกมา คราวนี้ไม่ใช่เพราะหาวนอน แต่เป็นน้ำตาแห่งความปีติ

สมาธิเป็นสิ่งสำคัญที่สุดในชีวิต

เมื่อถึงเวลานั่งสมาธิ หนูวางใจสบายๆไว้ที่กลางกาย แล้วเสียงของพระอาจารย์ที่นำนั่งก็เบาลงเรื่อยๆ จนหนูไม่ได้ยินอะไรอีก หนูรู้สึกตื่นตัวภายใน สงบและพบแสงเล็กๆที่กลางท้อง ก่อนที่แสงนั้นจะขยายใหญ่จนสว่างไปหมด หนูรู้สึกสบายและมีความสุขมากๆค่ะ

ดูสิว่าในตัวมีอะไรอยู่

ในขณะที่กระผมนอนอยู่บนเตียงคนไข้อยู่นั้น กระผมได้ยินเสียงที่ดังก้องกังวานขึ้น พร้อมกับภาพของพระสงฆ์องค์หนึ่งที่ดังขึ้นมาว่า “อาตมาจันทสโร ภิกขุ ไม่มีอะไรแล้ว แข็งแรงแล้ว ให้กลับวัดได้แล้ว ให้สัมมา อะระหัง เข้าไว้ อย่างอื่นไม่ต้องไปสนใจ แล้วลองออกมาดูสิว่าในตัวมีอะไรอยู่”

จุดเปลี่ยนชีวิตนักแม่นปืนสู่ชีวิตสมณะ

ตอนที่ยิงปืน กระผมจะคุ้นเคยกับการนึกถึงเป้าหมาย การยิงปืนระยะไกลจะประทับปืนอยู่กลางอก ต้องกะต้องเล็งให้ดี โดยไม่สนใจกับสิ่งรอบข้างแล้วกระผมก็จะยิงเข้าเป้า พอพระอาจารย์บอกว่าให้ลงมาตรงกลางตัว ก็ง่ายเลยครับ เนื่องจากกระผมเคยชินกับการนึกภาพเป้าที่กระผมจะยิง ลงมาอีกนิดเดียวก็กลางตัวแล้ว พอกระผมนึกถึงหน้าแม่ ใบหน้าของท่านก็ใสๆสว่างผ่องใสขึ้นมามาอยู่ตรงกลางตัวเลย