เด็กไทยยุคไฮเทค

บ่อยครั้งลูกนึกยอมแพ้และไม่ เข้าใจว่าทำไมยิ่งสร้างบุญ ชีวิตยิ่งตกต่ำจนไม่เหลืออะไรเลย รู้สึกมืดมนไปหมดเหมือนกับท้องฟ้าที่ดำสนิท แม้ลูกท้อแท้อย่างถึงที่สุดแต่ก็ยังไม่ยอมพ่ายแพ้ต่อชะตากรรม และเลือกที่จะสู้ตาย เปลี่ยนความท้อแท้เป็นความท้าทาย สุดท้ายลูกก็พบว่าวิธีแก้ไขความท้อแท้ที่ดีที่สุด คือ เลิกคิดถึงมัน และปลุกกำลังใจให้ลุกโชติช่วงขึ้นขึ้นมาแล้วมุ่งหน้าทำบุญต่อไป ด้วยความเชื่อมั่นว่าสักวันบุญจะต้องส่งผลอย่างแน่นอน

浮城

ท่านได้มาบวชสามเณร 3 ครั้ง คือ ตอนอายุ 9 ปี 12 ปี และ 14 ปี และในการบวชสามเณรครั้งสุดท้ายนี้เอง ท่านได้ตัดสินใจอย่างแน่วแน่ที่จะอยู่ในเพศบรรพชิตตลอดชีวิต และท่านยังบอกอีกว่า “แม้จะอยู่รูปเดียวก็สามารถอยู่ได้ เมื่อบวชเข้ามาแล้วจะไม่กลับออกไปอีก เพราะมีมรรคผลนิพพานเป็นแก่นสาร จะไม่ว้าเหว่ เณรอยากอยู่ที่นี่ อยากบวชปฏิบัติธรรมเละอยากเผยแผ่พระธรรมคำสั่งสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า”

我不伤心了

รุ่งเช้าลูกก็ได้เจออานุภาพของหลวงปู่สด คือ ลูกได้เช่าบ้าน 2 ชั้นในราคาเดือนละ 5 พันบาท เพื่อเปิดร้านขายของ วันนั้นเป็นวันที่เจ้าของบ้านจะมาเก็บค่าเช่า แต่ลูกรู้ดีว่าขณะนี้ในตู้เซฟมีเงินอยู่เพียงพันกว่าบาทเท่านั้น แต่ในใจนั้นก็นึกถึงหลวงปู่ และท่องสัมมาอะระหัง นึกในใจว่า “หลวงปู่ช่วยด้วย” แล้วจู่ๆเจ้าของบ้านก็

顽皮皮的女孩

พออายุได้ 5 ขวบ จู่ๆก็มีเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆสูงเท่าเข่าแต่งตัวน่ารักมาก มาวิ่งเล่นกับลูกดูเธอระวังตัวมาก สัก พักลูกก็คิดในใจว่า เราจะจับตัวเด็กคนนี้ไปให้แม่ดู พอคิดจบเด็กคนนั้นก็วิ่งจู๊ดหายเข้าไปในพุ่มเถาวัลย์เตี้ยๆที่เลื้อยอยู่ ข้างรั้ว 7 ขวบก็คุยกับปลาช่อนรู้เรื่อง ปลาบอกว่า“ปล่อยฉันไปเถอะ อย่าทำอะไรฉันเลย ฉันยังมีลูกเล็กๆต้องดูแล” ลูกได้ยินดังนั้นก็ใจอ่อน “ปล่อยก็ได้ เธออยู่นิ่งๆนะเดี๋ยวเธอจะเจ็บ”

厚皮或骨硬

คนร้ายบอกให้ลูกส่งเงินมาดีๆ ลูกก็ยังไม่ยอม คนร้ายจึงใช้ปืนลูกซองจ่อยิงเอวด้านซ้ายของลูก กระสุนกระจายออกมาเกือบ 20 นัด ลูกล้มลงและเอามือซ้ายปิดตรงช่วงเอวที่ถูกยิง แต่กลับไม่รู้สึกเจ็บปวดแต่อย่างใด ในตอนนั้นลูกได้ยินองค์พระบอกให้ลุกขึ้น ลูกตอบกลับไปว่า “หนูไม่ลุกเพราะหนูกลัวเลือด”

往天寻爱

จนที่สุดก็ถูกธนาคารยึดทรัพย์ บ้าน 14 หลัง ที่ดิน 7 ไร่ ใช้หนี้หมด 360 ล้าน ญาติเชื้อวงศ์วารออกมาแต่ตัว...ทุกชีวิตในช่วงนั้นมีแต่ความเครียด...รอย ยิ้มและเสียงหัวเราะที่เคยมีก็แทบจะไม่เหลือเลย...ขนาดดูนิ้วมือทั้งห้า แล้วก็ไม่สามารถห้าห้าห้าได้

租屋的鬼

ผมเรียนจบวิศวกรรมศาสตร์จาก ม.เกษตร และจบ MBA จากจุฬาฯ เริ่มเข้าวัดอย่างต่อเนื่องตั้งแต่ พ.ศ.2535 (อายุ 17 ปี ชั้น ม.5) ผมเชื่อคำพูดที่ว่า สิ่งที่มองไม่เห็นอย่าเพิ่งคิดว่าไม่มีจริง เพราะคุณแม่ของผม มีประสบการณ์เหตุการณ์เร้นลับชวนเสียวสันหลังอยู่บ่อยครั้ง

不要迟疑

วันนั้นหลวงพ่อได้พูดถึงอานิสงส์การบูชาข้าวพระในวันอาทิตย์ต้นเดือน ว่ามีความสำคัญมาก ลูกรับจำและรับทำ จึงตั้งใจมาบูชาข้าวพระไม่เคยขาดเลย และเมื่อเวลามีบุญอะไรก็ตามที่หลวงพ่อบอก ลูกก็ทำทุกๆบุญ จนถึงปัจจุบันนี้ค่ะ

哦…债主

น้องสาวคนนี้เค้าเป็นคนแปลกมาก เราอยู่บ้านเดียวกัน แต่เธอจะคุยกับแม่และตัวลูกนับคำได้ ไม่เกินสิบคำต่อวัน ไม่ เคยซื้อข้าวให้แม่ ไม่เคยเรียกแม่ทานข้าว เธอจะซื้อเฉพาะของเธอคนเดียว วันเกิดแม่ไม่เคยมีแม้ของขวัญ และแม้แต่คำว่าขอบคุณ ที่จะมีให้แม่สักคำก็ไม่มี

肤色黑的华人

ลูกได้อธิษฐานในใจกับหลวงปู่ว่า “ขอ ให้หลวงปู่ช่วยด้วย อย่าให้ลูกเป็นอะไรเลย ให้ลูกมีเสียงกลับคืนมา หากลูกหายลูกจะเป็นผู้นำบุญที่ยิ่งใหญ่ จะพูดแต่สิ่งที่ดีๆ สิ่งที่ลูกพูดมาก็จะเป็นประโยชน์กับผู้คน” ผลการตรวจออกมาหมอถึง กับงง เพราะไม่พบสิ่งผิดปกติ หมอได้วินิจฉัยใหม่ว่า “เส้นประสาทเสียงอักเสบ” ให้ยาลดอาการบวมและยาวิตามินมา ให้กลับบ้านได้ (ทั้งๆ ยาที่ได้มายังไม่ได้กินเลย) ลูกได้เสียงกลับคืนมาแล้ว